Category Archives: foto’s van anderen

Verboden vruchten

Posted on by
Bron: Google foto’s

Ken je deze reclame nog, van de lippenstiften van Cutex? Ze hadden allemaal een smaakje met het bijpassende kleurtje. Aardbeien met aardbeien-roze, kersen bij een dieprode kleur en nog veel meer.

En verdraaid, het smaakte best lekker. Reden om alle smaken uit te proberen.

Het was in de tijd dat ik nog best veel make-up gebruikte. Toen ging ik de deur niet uit zonder lippenstift en oogschaduw.

Ook mijn jurkjes pasten er prima bij. Ik herinner me er een, met grote ananassen en een wijde rok. Zal ik ook wel een petticoat onder gehad hebben.

En dan dat leuke liedje, van Ronny Tober. Ze smaakt naar kersen, sinaasappel, ananas….. Met recht sweet memories 😉 😉 😉

Hobbies

Posted on by
Bron: Instagram

Ik denk dat het probleem van elke hobbyist is, wat doe ik met de dingen die ik gemaakt heb. Zelf stuur ik de meeste van mijn kaarten weg, probleem opgelost.

Maar als je breit of haakt, dan blijf je toch vaak zitten met allerlei dingen. Deze mevrouw dus niet, die draagt wat ze gemaakt heeft. En zij niet alleen, ook haar man trekt haar haaksels aan. Tja, ware liefde. Dat kan niet anders.

Ik denk dat het een echtpaar met humor is. Over smaak valt te twisten…, maar ach, ze hebben er duidelijk plezier in.

Tuinbezoek

Posted on by

Laatst dook er zomaar ineens een piepklein vogeltje op in onze tuin. Het leek wel een duikelaartje als hij probeerde op een vijverplant wat water te drinken. Het was geen meesje, winterkoninkje of roodborst. Ik had hem nog nooit gezien in de tuin.

Een paar dagen later zat hij er alweer en toen zagen we hem in de appelboom verdwijnen. Zoeken in het vogelboek leerde dat het om een puttertje ging. Niet echt een heel zeldzaam beestje, maar wel een heel mooie.

Natuurlijk wilde ik hem fotograferen, maar met deze warmte zit constant het hor voor de deur en dan lukt een foto niet. Het hor openen verjaagt hem meteen. Dus moet ik een andere afbeelding zoeken. Ach, geen punt bij Google foto’s.

Ik koos geen gedetailleerde natuurfoto, maar een beroemde voorouder, zo mooi geschilderd door Carel Fabricius en te zien in het Mauritshuis in den Haag.

Maandag met muziek

Posted on by

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Nog steeds een mooie song van Georgie Fame: And I love her

Als de clip niet start, dit is de link

Nationale bloem

Posted on by

De Fransen hebben de lelie, Schotten hebben een distel en Ierland heeft een witte klaver met drie blaadjes als nationaal bloemensymbool. De Korenbloem is het voor Duitsland en de Klaproos voor België.

En wij…? Wij denken dat de tulp bij ons hoort, maar die is wat we nu een “exoot” zouden kunnen noemen. Geïmporteerd uit Turkije en dus niks nationaals.

Maar welke bloem dan wel? Dat mogen we nu zelf kiezen. Want wie kijkt op de site van Nationalebloem, kan nog tot vrijdag 2 juni 2023 stemmen op de soort van zijn of haar keuze. Wordt het Fluitenkruid, Wilde kievitsbloem, Madeliefje, Paardebloem of Pinksterbloem?

Allemaal hebben ze zo hun eigen karakter, kleur en groei- en bloeiwijze. Het wordt dus best moeilijk om te kiezen. Niet dat die bloemen zich er ook maar iets van aantrekken. Welke voorkeur we ook mogen hebben, ze groeien en bloeien gewoon elk op hun eigen tijd, eigen tempo. En waar ze maar willen.

En hopelijk blijven ze dat nog vele jaren in de toekomst doen. Ik heb mijn keuze al gemaakt, doen jullie het ook?

Film

Posted on by

Al wat weken terug zag ik een recensie over de film “The quiet girl”. Het leek me wel wat en toen ook Bettie er positief over schreef, besloten Leo en ik maar weer eens naar de bioscoop te gaan.

We werden niet teleurgesteld. Wat een prachtige en ingetogen film. Met mooie beelden van Ierland, maar vooral ook om het verhaal van Cait, het zo stille meisje.

Thuis is ze een buitenbeentje, op school ook en vaak het mikpunt van plagerijen. Haar moeder heeft het te druk, nu ze alweer een baby krijgt. En vader…, tja , die is niet erg geïnteresseerd in zijn gezin, heeft zo andere interesses en laat het liefst de boel de boel.

Dit is de link

Dan mag Cait naar een ver familielid, die haar liefdevol opnemen. Ze ondergaat het -zoals altijd- heel stilletjes. Maar langzamerhand zie je haar opbloeien. En hoort ze het “geheim” van een roddelgrage buurvrouw.

En dan komt de dag dat ze weer naar huis gebracht wordt…

Straatnamen

Posted on by

Het plan om alle straatnamen van mijn wijk onder de loep te nemen is niet helemaal uit de verf gekomen. Deels komt dat doordat ik weer verse en andere onderwerpen als inspiratie kreeg. Voor een deel ligt het eraan dat er niet zoveel bekend is over sommige planten of bomen. En om nou iedere keer Wikipedia te kopiëren lijkt me ook niet zo geslaagd.

Bron: Facebook
Bron: Bolster biozaden

Maar vorige week zag ik een foto van deze bloem. Zij was op diverse plaatsen gesignaleerd en mensen vroegen zich af wat voor plant het was. Het bleek te gaan om de Inkarnaatklaver (Trifolium incarnatum).

Inkarnaatklaver is een leuke bijen- en vlinderplant die uiterst geschikt is voor natuurlijke tuinen. De donkerrode bloempluimen van deze behaarde klaver worden ongeveer 4 cm lang. Het zaad is onder andere te koop bij Bolster Biozaden. Dit bedrijf verschafte me via internet ook de info.

Het is een natuurlijke groenbemester en trekt veel bijen en andere insecten aan.

Ik heb geen idee of Inkarnaatklaver ook te vinden is in de tuinen van de straat met deze naam hier in de wijk. Zou overigens wel erg leuk zijn.

Serie

Posted on by

Op Netflix vond ik een link naar de serie “Rough diamonds”. De trailer leek ons wel wat. Dus keken we acht avonden lang naar de belevenissen van de orthodox joodse familie Wolfson.

Bron: Google foto’s / Netflix

De serie speelt voor het grootste deel af in de joodse wijk in Antwerpen. Een wijk op steenworp afstand van het mooie station van Antwerpen.

Wie wel eens door die wijk gelopen heeft, voelt zich beslist in een andere wereld. Met andere winkels en mensen die er geheel anders uitzien.

Noah, de zoon die de familie al jaren geleden verlaten heeft en zich heeft afgekeerd van het geloof, komt naar Antwerpen terug voor de begrafenis van zijn broer. Diens dood was zeer onverwacht en omgeven met een geheim.

En dan blijkt dat dat ene geheim een sleep van andere geheimen met zich mee te brengen. Genoeg voor zo’n acht uur spanning.

De handel in diamanten trekt niet alleen goudeerlijke handelaren maar ook gewetenloze mensen aan. Maar niet alleen vanwege de spanning is deze serie het aanzien waard, ook de gebruiken, tradities en rituelen die gewoon zijn in deze gemeenschap, zijn ons vrijwel onbekend.