Sommige mensen kunnen van (bijna) niks iets heel leuks maken. Soms zie je dat voorbij komen op Facebook of Instagram, zoals bijvoorbeeld dit filmpje, dat laat zien hoe Cait van een stapel reclame boodschappentassen een baljurk maakt.
Bron: Instagram / CaitConquers
De tassen lijken me van een non-woven materiaal te zijn en ze zijn uiteraard bedrukt met het logo en de naam van het bedrijf.
De rok bestaat uit meerdere banen en heeft een leuke achterkant, waar Cait met heel veel fantasie een soort sleep van het logo heeft gemaakt.
Het lijfje bestaat uit de banden van de tassen en als baleinen werden “tiewraps” gebruikt.
Het resultaat is een vrolijke knalrode jurk. De onvermijdelijke reclame stoort eigenlijk niet eens.
Ik denk dat deze jurk op een modeshow hoge ogen zou gooien.
We spreken allemaal wel een woordje Engels. Maar zelfs als je je verdiept hebt in die taal, kom je wel eens voor raadsels te staan.
Dat wat we dagelijks gebruiken mag dan voor ons heel logisch zijn, maar hoe noem je dat dan in het Engels?
Die can-opener was niet zo’n probleem, maar een ladle of een masher? Zie je meteen was er bedoeld wordt of weet je het woord op te lepelen als je zoiets zou willen kopen?
Ja, tegenwoordig is internet en Google geduldig, maar vroeger was het soms een heel gezoek.
Hoe klein Nederland ook moge zijn, wie in Groningen om “krootjes” vraagt bij de supermarkt, krijgt hooguit opgetrokken wenkbrauwen te zien. Bietjes heten de rode knollen in de rest van Nederland.
Maar dat geldt niet alleen voor groenten, ook allerlei voorwerpen zijn bekend onder verschillende namen. Ikzelf vraag om het veger en blik als er iets gemorst is. In zuidelijk Limburg zegt men blik en veger, dat verschilt nog niet zo veel. Motveger en blik is in mijn ogen iets onbekends. Bij een blik en asvarken kan ik me niet veel voorstellen. Vuilblik en veger en schuiver en blik klinken weer wel een beetje bekend. En dat ziet het er ook zo’n beetje hetzelfde uit.
Een metalen blik ken ik nog uit mijn kindertijd, maar nu is dat blik toch echt van plastic gemaakt. De veger van nu is ietsje kleiner dan het grote exemplaar met de harde haren, die ik me herinner. Ik geloof dat mijn moeder wel een wat zachter en kleiner exemplaar had, maar noemde dat dan weer een stoffer.
In het Engels vraag je om een “dustpan”. Of daar een veger bij inbegrepen is weet ik niet. Net zo min als bij de “pelle à poussière” in Frankrijk.
Een heel blog naar aanleiding van een klein glaasje dat kapot viel en de foto op Instagram, die daarna toevallig voorbij kwam.
Wij kijken graag naar de Duitse televisie en dan met name naar de NDR. Niet alles is natuur even interessant, maar vooral programma’s over de regio bieden vaak heel leuke dingen.
Vorige week keken we naar “Rund um den Michel“, met een aantal onderwerpen speciaal uit Hamburg. En dit keer zagen we onder andere hoe jonge zeilers een heel eigen bedrijf hadden op gezet.
Ze hebben de zeeën en oceanen al bevaren, weten dat het materiaal goed en sterk moet zijn, dat je moet kunnen vertrouwen op je uitrusting. En daarom bouwen ze nu zeilboten. Alles komt aan bod van de boeg tot de schroef, van het zeil tot de touwen.
Bron: Google foto’s
En touwwerk maken is al lang aan Hamburg verbonden. Wie aan een van de jongens vraagt waar hij werkt, dan zegt hij “Op de Reeperbahn”.
Wie denkt aan kleine kroegen, drinkgelagen en oh-la-la!! heeft het volkomen fout.
Een Reeperbahn is net als de lijnbaan, een bedrijf waar touwen worden gemaakt. Vroeger vooral van vlas of andere vezels, maar tegenwoordig ook van kunststof. Dun of dik, allemaal sterk en vele tientallen of honderden meters lang.
Ineens begrijp ik dat de naam Lijnbaan voor Rotterdam niet zo maar toevallig gekozen is.
“Met liefde gebakken” heet deze quilt, die gemaakt werd door Linda Neal uit Texas. Ze won daarmee de 2e prijs op The great Wisconsin Quilt Show2024. De quilt is een eerbetoon aan haar grootmoeder en ze wilde er de sfeer uit haar grootmoeders keuken mee uitbeelden.
Ik ben geen quilster, maar wel een bewonderaar van dit soort werk. Niet alleen de vaardigheden, de lay-out en de materialen, maar vooral de liefde en het geduld om iets dergelijks te maken, maken dit tot iets bijzonders.
Vorige week gingen we naar een optreden van Ernst de Corte, de zoon van Jules. In een zeer onderhoudend programma kwamen veel van de liedjes van Jules de Corte aan bod. Maar hij schreef er ruim 3000, dus allemaal horen was onmogelijk.
In de jaren 60 en 70 was Jules de Corte vaak op radio en TV te horen. Een herkenbare stem, mooie teksten, waarbij Jules zichzelf begeleidde op de piano. Maar vaak ook met arrangementen van anderen.
Jules de Corte overleed in 1996 en zijn teksten raakten een beetje in de vergetelheid. Dat is zonde, want wie er vandaag naar luistert, krijgt het gevoel dat ze nog maar kort geleden geschreven zijn. Ze zijn nog steeds beklemmend actueel, to the point.
Het publiek luisterde, net als wij, ademloos en herkende veel van de liedjes. En natuurlijk werd aan het eind “Ik zou wel eens willen weten…” meegezongen.
Een voorstelling van DeCorte en consorten is nog in meerdere theaters te zien. Je kunt het vinden op de speellijst op de website.
En omdat muziek niet alleen op maandag mag, maar op alle dagen kan, vandaag Jules de Corte met “van goede wille”
Bron: YouTube / Izak Boom | als de clip niet start, dit is de link
Voor mensen die zo nu en dan al dat gedoe met een zuurdesem starter en het regelmatig “voeden” niet meer kunnen. Ze gaan een lange tijd op vakantie en ja, wie zorgt er dan voor dat potje ijn de koelkast?
In Zweden is daar een oplossing voor. Je brengt je pot met zuurdesem naar een hotel. Daar zorgen ze dan met liefde en regelmaat voor jouw zuurdesem.
Er zijn diverse andere manieren om je starter in leven te houden.
Maar, ach waarom ook niet? Een zuurdesem hotel, je moet er maar opkomen.
Vandaag, 8 maart, is het Internationale VROUWENDAG. Eigenlijk idioot dat daar een speciale dag voor is. Vrouwen maken toch de helft uit van de wereldbevolking. Maar mannen hebben nog al eens de neiging hun rol belangrijker te maken en vrouwen en hun werk over het hoofd te zien. Niet zelden werd een uitvinding van een vrouw moeiteloos overgenomen door een man. Die dan met de eer ging strijken. Maar er zijn een aantal uitvindingen waar vrouwen wel krediet voor krijgen. En zeker niet de simpelste zaken werden door vrouwen uitgevonden.
Stephanie Kowlek (Bron: Google fotos / Forbes)
Stephanie Kowlek, een chemicus, vond Kevlar uit, een supersterke vezel, waarvan van alles gemaakt kan worden. Zij bedacht daarnaast ook dat die vezel uitstekend gebruikt kon worden in textiel en vond daarmee het kogelvrije vest uit.
Marie Curie / Bron: Wikipedia
Natuurlijk mag Marie Curie in deze opsomming niet vergeten worden. Met eindeloos geduld en toewijding ontdekte zij de radioactiviteit. Dankzij haar vondst is er enorme vooruitgang geboekt bij het opsporen van ziektes en de genezing ervan. Jammer genoeg hebben mannen diezelfde radioactiviteit gebruikt om er afgrijselijke wapens mee te maken.
Grace Hopper / Bron: Wikipedia
En wie meent dat computerprogramma’s en computertalen bedenken voorbehouden aan mannen is, vergist zich. Grace Hopper nam in de oorlog dienst, hoewel eerst afgewezen, bij de Amerikaanse marine en bereikte de rang van admiraal. Maar na de oorlog specialiseerde Grace Hopper de computertaal COBOL, die ook nu nog in gebruik is. Zij schreef daarvoor het eerste computer handboek.
Er zijn natuurlijk nog heel veel meer vrouwen die een stempel op deze wereld hebben gezet.
Juist vandaag zette ik deze vrouwen graag in het zonnetje.
