De politiek mag dan de grenzen geschrapt hebben, er blijft nog wel degelijk verschil tussen de verschillende landen. Niet alleen verschillen de huizen en straten, maar ook in winkels is er een verschil te merken. Vorige week waren we even bij onze oosterburen en daar mogen wij graag boodschappen doen. En toen viel me op dat er producten in de schappen liggen, die wij hier helemaal niet kunnen kopen. Want stel ik zou “Knödel” willen maken, waar vind ik hier “Knödeldeeg”? In een Duitse winkel zonder meer in verschillende variaties te koop.
En in een drogisterij staan alcoholische dranken zoals gin en rum gewoon tegenover de flesjes en potjes met schoonheidsproducten.
Bij het Kruidvat kun je geen “Pleegzuster bloedwijn” kopen, laat staan andere sterke drank.
Ik vind het wel grappig en het maakt het boodschappen doen elders zo veel leuker!
Category Archives: Europa
Fietsen
Hasselt profileert zich als een echte fietsstad. Dat merk je ook in de kunstwerken die er staan. Soms vallen ze gewoon niet op, denk je dat het een “normale” fiets is. Maar dan bij nadere beschouwing zie je dat het anders zit.
Deze fiets trok onze aandacht. Ik vind het wel bijzonder. Met zo’n fiets kun je met het hele gezin er op uit, blijf je dichtbij huis en zoekt ieder toch zijn eigen richting 😉
Deel dit op:
Herfstkleuren
Een reis naar Japan zit er niet meer in, maar er zijn natuurlijk hier ook gelegenheden om de schitterende herfstkleuren te zien. Wij gingen weer een keer naar Hasselt, om in de Japanse tuin aldaar van alle kleurschakeringen te genieten. Maar ja, ook daar heeft de droogte huis gehouden. De bomen waren soms al bijna kaal en verdord. Gelukkig speelde het weer wel mee, de zon scheen nog uitbundig.
Deel dit op:
Uitzicht
Leo en ik zijn niet zulke strandmensen, dat wil zeggen wij bakken niet graag lang in de zon. Lopen langs het strand, zitten op een terrasje, dat wel.
De laatste dagen van onze vakantie waren we in Ericeira, aan de Atlantische kust. Het was nog schitterend weer, strakblauwe lucht en hele dagen zon. Onze kamer lag aan de strandkant en wat hebben we daar genoten van het prachtige uitzicht. En wat sliepen we daar heerlijk op het geluid van de branding. Het was een prachtige afsluiting van een heerlijke vakantie.
Deel dit op:
Fado en port
Mijn 70e verjaardag vierde ik dus in Portugal. Ik had verwacht dat die dag stilletjes voorbij zou gaan. Maar de attente hoteldirectie had ’s middags op onze kamer een gekoelde fles champagne en lekkere taart klaar laten zetten. Een complete verrassing, waar we dankbaar van genoten hebben.
Daarom stapte ik al een ietsiepietsie onvast in de taxi, die Leo en mij naar een gezellig restaurant bracht. Tijdens een heerlijk en uitgebreid diner luisterden we naar live fadomuziek. Wat heerlijk toch dat Leo dat allemaal gewoon van uit Rotterdam via het internet geregeld had. De wereld wordt telkens een stukje kleiner 😉
En na het diner dronken we een heerlijk glas port. Meestal word ik van port een beetje droevig, maar dit keer had ik een vrolijke dronk.
Dus, proost, to the good life!
Deel dit op:
Porto
Het was nog een heel gezoek naar ons hotel in Porto, maar uiteindelijk vonden we het toch. Gelukkig vlak naast een metro-station, zodat we niet met de auto de stad in hoefden. Ik las ergens dat geen straat in Porto waterpas loopt en dat blijkt inderdaad zo te zijn. Het is stijgen en dalen, trapje op, heuveltje af. Maar de Douro is altijd dichtbij en vanaf de kades heb je een prachtig gezicht op de wijnpakhuizen en de grote brug, die Eiffel nog gebouwd heeft. Met de metro over die brug naar de andere kant gaf uitzicht op de vele kleurige huizen, die opeengestapeld lijken te zijn. En dat alles overgoten door een stralende zon met een strak blauwe lucht op de achtergrond.
Natuurlijk namen we een kijkje in het station van Porto, bekend om zijn enorme tegeltableaus. De hal was bijna louter gevuld met fotograferende mensen. En ohh, wat kunnen sommigen zich in allerlei bochten wringen om toch maar mooi op de foto te komen. Ook de gevels van huizen zijn vaak bekleed met kleurrijke tegels. We slenterden wat door smalle straatjes met leuke winkeltjes. En natuurlijk namen we ook zo’n ouderwets trammetje en reden naar de monding van de Douro, waar we op een terrasje heerlijk aten.En natuurlijk dronken we een glaasje port en luisterden we naar fado-muziek. Maar daarover vertel ik later nog…
Deel dit op:
Macaber…
In Evorá konden we natuurlijk niet om de “Capela dos ossos” heen. In de kerk van St. Franciscus is een kapel gemaakt waarvan de wanden en pilaren bestaan uit menselijke botten. Ook staan er vitrines met skeletten van monniken. Het lijkt griezelig, maar ik vond het op een bepaalde manier heel indrukwekkend.
Boven de ingang staat een Latijnse spreuk die “Onze beenderen die hier liggen wachten op die van u” betekent. In de tijd dat de kapel gebouwd werd, leek de dood dichterbij, maar nog steeds geldt dat de enige zekerheid in het leven de dood is.
Na het bezoek aan de grote St. Franciscuskerk vonden we een rustig en koel plekje in de nabijheid van de kapel, waar we wat uitrusten. Daarna ging het verder Evora in. Het is niet zo’n groot stadje maar wel heel bezienswaardig, met veel resten uit de Romeinse tijd, smalle straatjes en knusse winkeltjes.
Deel dit op:
Lissabon
Het was vooral erg warm in Lissabon… Ik weet niet hoe het hier was, maar 30 graden of zelfs meer was ons soms een beetje te veel.
We kenden Lissabon van een vorig bezoek, zo’n kleine 20 jaar geleden. En dan zie je hoeveel er veranderd is. Toen was het al druk, maar nu is het nog veel drukker. Overal drommen toeristen, onder begeleiding van een gids met vlaggetje of paraplu. Lange rijen voor het leuke trammetje, zodat je er meer dan anderhalf uur stond te wachten. Gek genoeg, stap je dan uit de massa en loop je zomaar een straatje in, wordt het meteen een heel stuk stiller. Overal reden tuk-tuk’s, vaak versierd. Maar wij namen op de gok een bus en kwamen zo in heel andere stukken van de stad. Die zijn niet per definitie mooier, maar nog wel authentiek of juist heel modern van opzet.
Met de veerboot voeren we naar de andere oever van de stad, zodat van hieruit een mooi gezicht op de oude stad hadden. En dan blijkt dat Lissabon heel erg is uitgebreid en daar nog steeds niet mee klaar is. Overal wordt gebouwd, klinken machines en wordt geboord of getimmerd.
Deel dit op:
Fotootje
Door heel Rees staan beelden van mensen in gewone dagelijkse omstandigheden. Soms vallen ze zo weinig op, dat je bijna een gesprek met zo’n stenen iemand aan gaat. Deze groep viel me ook niet op als beeldengroep. Uit de verte leek het net echt. Ik stond dan ook even stil om de man te laten fotograferen. Toen pas viel het kwartje!
Reden om die groep dan meteen ook op de foto te zetten, mét fotograaf. Het beeld moet tenslotte compleet zijn.
Deel dit op:
Langs de Rijn
Zomaar een zonnige zomeravond, langs de Rijn. We waren een dagje weg, naar Duitsland. Zo maar, eventjes er tussen uit. En dan wil ook de inwendige mens wel zo nu en dan verzorgd worden. Het werd een plekje aan de Rheinpromenade in Rees. Lekker eten, biertje erbij en later een ijsje toe. Soms is het leven helemaal zo slecht niet…..!
