Al fotograferend kijk ik niet alleen regelmatig omlaag, maar ook omhoog. Omdat er soms zulke leuke dingen aan de gevels te ontdekken zijn.
Dit fraaie Jugendstil bovenlicht bevindt zich boven een deur in Gdansk (Polen). Helaas weet ik niet of het een verwijzing naar de oorspronkelijke bewoners is geweest.
Een botanische tuin is altijd wel een bezoekje waard, maar die in Tartu (Estland) is dat zeker. Mooi aangelegd, heel veel te zien en met een mooie kas.
Gelukkig werkte het weer mee, zodat we tussen de buien door de tuin in de zon konden bekijken. Nou ja, regen heeft ook zijn voordelen, want alles stond er fris en zeer groen bij. Ik was helemaal weg van deze prachtige Agapanthus.
| De eerste avond in Riga vonden we bij toeval een gezellig restaurant, waar niet de geijkte touristenkost werd geserveerd, maar echt Letse gerechten op het menu stonden. Later bleek dat deze zaak Vermantis deel uitmaakte van Lido. De aankleding is misschien een beetje kitsch en je moet er zelf je gerechten uitzoeken. Maar er is zo veel keus, van soepen en salades, vis of vlees, rijst of aardappelen tot heerlijke toetjes. Drink er bier, kwass (hierover later meer) of melk bij! |
 |
| In een buitenwijk van Tallinn (Estland) zette ik dit huis net op de foto, toen de bewoonster er aan kwam. Ze vertelde dat het huis was gebouwd door de overgrootvader van haar man. In de sovjettijd werd het geconfiskeerd en woonden er 5 families in. Het was verwaarloosd. Na veel rechtszaken was het nu weer in bezit van de familie. Het dak was aardig verroest, maar nog helemaal origineel, Het moest wel nodig worden gerepareerd. |  |
Maar dat kost veel geld en zij wilde liever reizen.De andere familieleden hadden ook geen zin om de renovatie ter hand te nemen.
We vroegen of er misschien subsidie-potjes voor waren. Maar dat bleek een te westerse gedachte. Nee, helaas, alles moest zelf betaald worden. Dus moest de opknapbeurt nog even wachten, zoals bij heel veel huizen …
Deze trap is te vinden in Essen, in een tot museum omgebouwd steenkolenmijn-complex. De gebouwen maken sinds 2002 deel uit van het UNESCO Werelderfgoed. Ik heb er al eerder over geschreven en vind het zeker een bezoek waard!
De verbouwing van het complex stond onder leiding van OMA, het architectenbureau van Rem Koolhaas, en het heeft dus ook een link met Rotterdam.
De reis die ik naar Cornwall maakte, was eigenlijk bedoeld voor doorgewinterde Rosamunde Pilcher-fans. Irene en ik hadden wel wat van haar gelezen, maar wij wilden gewoon een mooi stukje Cornwall zien.
Toch had het wel wat om op dit stationnetje te staan, want het speelt heel vaak een rol in de verhalen van Rosamunde Pilcher.
Zomaar op een hoek van de straat in Sevilla stond een scharensliep. Op een klein brommertje was alles voorhanden om grote messen vlijmscherp te slijpen.
In Madrid kwamen we deze kapperszaak tegen. De eigenaar moet wel van plan zijn geweest om er jaren zijn nering uit te oefenen, want dit soort buitenreclame verwijder je niet zo snel!
| Vorige week zondag waren wij in Madrid, het begin van een rondreis door Spanje. Al meteen viel ons op dat er nogal wat politie op de been was. Wisten wij veel…. Nog geen uur voordat de grote demonstratie begon, liepen wij in tegengestelde richting over het plein. Maar eigenlijk niks gemerkt. Wel veel fraai aangeklede meisjes gezien. |  |
 |
Kauwgomballenautomaten brengen altijd nostalgische gedachten bij echtgenoot. Lang geleden verpachtte schoonpapa zulke automaten en soms hielp Leo hem weleens. Dan vulde hij de automaten zo, dat de mooie bedeltjes vooraan zaten en kinderen dus gretig hun stuivertje in de gleuf deden. |
