Tegenstelling

Twee vrouwen in Parijs, die gaan natuurlijk naar de Faubours St. Honoré en omliggende straten, de luxe winkelbuurt met zaken als Dior, Chanel, Gucci en Louis Vuitton.
Creditcards uit voorzorg thuis gelaten en maar kijken naar de luxe, pracht en praal van de grote modehuizen. Winkelpaleizen zijn het, waar de prijzen hoog en de prijskaartjes navenant klein zijn. Gelukkig voelen we geen jaloezie over zoveel rijkdom en of alles nou echt ook zo exclusief is? Die tasjes bijvoorbeeld, daar hebben ze er vast nog wel meer van. Loop je nog de kans iemand tegen te komen met zo’n zelfde exemplaar……
Laat in de middag namen we de bus terug naar ons hotel en bij de halte zagen we het rechter tafereeltje. Een vrouw zoekt in de afvalbak van een supermarkt, op zoek naar nog iets eetbaars.

Wat een tegenstelling.

Zonnig

Vorig jaar waren zwager, schoonzus, man en ik (ook bekend als “Club Komwegaan”) een weekje in Normandië. Op weg daar naartoe gingen we naar Chiverny, waar het huis van Claude Monet staat met daar omheen een fantastische tuin. Monet heeft de tuin en de vijver meermalen op indrukwekkende wijze geschilderd. En nog steeds is de tuin een lust voor het oog.
Na alle nattigheid dit jaar, leek een zonnig plaatje aan het begin van september wel op zijn plaats.

Paris à vélo

Vorige week was ik met een vriendin in Parijs. En wat ons zo opviel waren de vele fietsen. Overal lange rijen fietsen, of lange rijen lege fietspaaltjes. Daar moesten we toch meer van weten. Wie ook nieuwsgierig is, klikt hier voor een Nederlands verhaal en hier voor de officiële Franse site.

Want die leuke fietsen, met hun kekke mandje voorop, kun je huren. Voor een hele schappelijke prijs ben je zeer flexibel in het Parijse verkeer en fiets je in een mum van hot naar haar.

Een soort “witte fietsenplan” maar dan op z’n Frans. Dus groots aangepakt en doordacht. Bij vrijwel elk verhuurpunt staat een bord met daarop aangegeven waar de dichts bijzijnde stallingen te vinden zijn. En dat zijn er heel veel.
Zelf fietsten we niet, wij hadden we een Carte Paris Visite, zodat we heerlijk met metro, bus of trein in Parijs konden toeren. Maar bovenal hebben we heel veel gelopen. Het was heerlijk weer en samen hebben we in ruime mate Parijse sfeer gesnoven.

Sloopwerk

Vanaf ons hotelbalkon in Riga keken we uit op een stukje stad, waar onlangs een huis was ingestort, ontploft of gewoon werd gesloopt. Alhoewel, gewoon? We hebben met verwondering gezien hoe de arbeids-omstandigheden in Letland zo verschillen van die bij ons.
Geen grote bulldozers, geen sloopkogels, welnee. Met een flinke moker en menselijke spierkracht werd het gebouw steen voor steen gesloopt. En de sloper had dan wel een helm op, maar liep op gewone sportschoenen. Veilig……??

Het afval werd zorgvuldig uitgezocht en opgestapeld. Waarschijnlijk voor verkoop later. Maar er waren ook mensen die kwamen kijken en en passant een balkje of zo voor eigen gebruik meenamen.

Roken

Ik weet het wel, roken is slecht voor een mens. Ik rook dan ook zelf niet (meer). Maar een etalage vol met ouderwetse rookartikelen en reclameposters levert toch een mooi beeld en een beetje nostalgie op.
Want dit is toch een plaatje waard nietwaar?

We zagen het in Mechelen, waar een tabakswinkelier een soort mini-museum heeft ingericht in zijn etalage.

Trouwdag

Vandaag, 38 jaar geleden, trouwden Leo en ik. Heel eenvoudig, zonder de vele poespas die er tegenwoordig bij komt kijken. En we vertrokken de volgende dag naar Kreta, op huwelijksreis. De eerste nacht daar brachten we door in Hotel Rea. Toen we een paar jaar geleden weer in Aghios Nikolaos waren, bleek dat hotel er nog te staan.
Eigenlijk was het hotel destijds vol, maar toen we vertelden dat we “op honeymoon” waren, werd er een kamer vrij gemaakt, zij het voor één nacht. Dus gingen we de dag daarop in een overvolle bus weer terug naar Iraklion, waar we de rest van de reis verbleven.

**sweet memories**

Kvass

Op diverse markten in de Baltisch Staten zagen we grote tonnen staan, waaruit een drankje werd getapt. We wisten niet was het was, maar Leo trok de stoute schoenen aan en vroeg het aan dit meisje. Het bleek Kvass te zijn, een soort broodbier.

Toen ik deze foto op de markt in Vilnius gemaakt had, kwam er een boze mevrouw naar me toe, die me iets toeschreeuwde. Ik begreep er helemaal niets van, maar hoorde wel zoiets als “police”.

Uit wat  ik later op internet vond, maakte ik op dat zelfgebrouwen kvass eigenlijk niet meer zo maar verkocht mag worden. Maar het meisje had geen bezwaar tegen de foto. Het gebeurde ook allemaal open en bloot. Leo heeft een glas besteld en vond het lekker. Het smaakt een beetje rins en verfrissend en je proeft er het brood ook in terug.

Gescheiden

Tijdens onze vakantie in de Baltische Staten gingen we ook naar Klaipeda. Niet omdat die stad nou zo erg interessant was. We waren er trouwens te kort om dat te onderzoeken, maar wel gingen we een dag naar de Kurische Nehrung. Een lang schiereiland voor de kust, niet breder dan 4 kilometer en bijna 100 kilometer lang. Halverwege ligt de grens met Rusland en die is, nog steeds, hermetisch afgesloten. Maar het Litouwse deel kun je bezoeken en het is er prachtig.

Als het weer een beetje meewerkt, kun je eindeloos langs het zandstrand wandelen, baden of in de zon liggen. Let wel even op, voordat je het strand opgaat. Litouwen is nogal preuts (de kerk heeft hier nog heel wat te vertellen) en er staan dan ook borden die aangeven dat mannen en vrouwen gescheiden moeten baden.’t Is maar dat je het weet!!