In een rijtuigje

Of je nou Praag, Rome of Wenen neemt, overal kun je door de stad laten rijden in romantische koetsjes. We hebben dat wel eens gedaan, in Praag, en eigenlijk viel het ons een beetje tegen. Maar Wenen heeft zo’n speciaal sfeertje, daar hoort zo’n fiaker toch eigenlijk wel bij.

Dus vroeg vriendin Irene hoeveel zo’n ritje kostte. Veel te duur, vonden wij. Maar om dat zo maar te zeggen,  dat is toch een beetje gênant.Irene vertelde echter met een stalen gezicht dat “Wij straks met onze mannen zouden komen. Die waren nog even weg.”  De koetsier zei dat we naar Thomas konden vragen. Hij vertrouwde het zeker ook niet, want ik moest meteen aan de “ongelovige Thomas” denken. Ach, al te lang zal hij niet op nieuwe klanten hebben moeten wachten. De koetsjes reden de ganse dag af en aan.

 

Vergeten

Soms maak ik een foto met de gedachte “daar kan wel eens een blogje inzitten”. Zo’n foto zet ik dan even apart in een map voor latere verwerking. Maar het gebeurt natuurlijk ook dat hij verdwijnt in de grote massa. Tot dat je dan weer eens naar die foto’s kijkt en denkt “waar was dat nou toch voor?”
Dit is zo’n voorbeeld. Ik maakte de foto vorig jaar bij ons bezoek aan Dortmund en toen ik hem weer zag wist ik even niet waarom ik hem gemaakt had. Maar toen herinnerde ik me:

Deze weegschaal kun je verbinden met je Ipad, zodat het gewicht en de lengte van je baby dagelijks wordt bijgehouden en je het dus niet zelf hoeft bij te houden. Tenzij je vergeet je Ipad aan te sluiten, maar daar heb je dan weer een App op je Ipad voor, die een herinnering maakt. Tenzij je vergeten hebt je Ipad op te laden, dan ben je een hopeloos geval! 😉 😉

Kerstboom

Dit jaar hebben wij weer eens een kerstboom(pje). Hij staat al in de tuin te wachten op zijn mini-versieringen. Jarenlang hadden we geen boom, omdat ik het een te groot obstakel vond. Maar deze kerst dus weer een echte (mini)boom, die later misschien wel terug de tuin in kan.Vorig jaar waren wij op de Kerstmarkt in Dortmund, waar een enorme kerstboom stond opgesteld. Samengesteld uit heel veel boompjes en voorzien van heel veel lichtjes. Deze boom was dat niet, die stond in een winkelcentrum.
Die hele grote staat bij Stuureenfoto, want daar is het thema deze week ook, toevallig 😉 Kerstbomen.
 

Koffer

Dit jaar waren wij nogal  eens op reis.
Geen lange trips, maar korte stedenreisjes. Dat is heel leuk om te doen en zo waren we in Oostende, Berlijn en Rome en ging ik ook nog met een vriendin naar Wenen. Niks te klagen dus…

Voor volgend jaar staat er ook al weer een reisje gepland, weer naar Berlijn. Ditmaal is dat het cadeau voor Leo’s 70e verjaardag. Hij is helemaal weg van Berlijn, vandaar.
Dat plannetje zat al in mijn hoofd toen we er afgelopen augustus waren en we deze foto maakten.

Wij hebben dus inderdaad nog een “koffer in Berlijn”.

 

 

Beelden

Vorige week liet ik een beeldengroep zien uit Berlijn. Het beeld van dit wachtende jongetje  staat in Wenen, op het Westbahnhof en het is van dezelfde beeldhouwer, Frank Meisler.
Eigenlijk vormen de beelden in Londen, Hoek van Holland, Berlijn, Wenen en Dantzig een (soort) stripverhaal. Het verhaal van kinderen die door wanhopige ouders werden afgegeven, in de hoop dat ze in Engeland of elders een normaal bestaan konden opbouwen. De ouders voorvoelden misschien dat ze niet meer terug zouden keren, wilden hun kinderen tegen de onzekerheid en de mogelijke verschrikkingen behoeden.  Wat een moed om je kind af te staan, wat een verdriet, wat een pijn…… Wat een onmogelijke keuze……
 

Beelden

Deze zomer kwamen we in Berlijn toevallig deze beeldengroep van Frank Meisler terecht. Het staat bij het station Friedrichstrasse en maakte grote indruk op mij.
De groep verbeeldt een aantal joodse kinderen van de “Kindertransporte”. Sommige kinderen werden naar Engeland en geadopteerd; anderen werden naar de vernietigingskampen gebracht en keerden waarschijnlijk nooit meer terug.
De beeldengroep staat niet op zich zelf, er staat van dezelfde beeldhouwer een groep in Londen, bij het Liverpool Street Station en in Dantzig, voor het hoofdstation. Maar ook in Wenen en Hoek van Holland staan beeldengroepen.

 

 

Kort na ons bezoek aan Berlijn, was ik in Wenen en ik wilde beslist ook het monument in het Westbahnhof zien.
En natuurlijk ga ik een keer naar Hoek van Holland om daar een foto te maken. Toen ik in 2008 in Dantzig was, stond de beeldengroep daar nog niet. Binnenkort zal ik daarover bloggen.

Wenen

  Vorige week was ik in Wenen. Ik had geen idee dat die stad zo mooi zou zijn, zo schoon en zo veel te bieden had.
Allereerst is het een stad met zoveel schitterende gebouwen, die prachtig onderhouden zijn. Er is bijna geen straat of plein of je vindt er wel een foto-onderwerp.
We hadden geluk, het was stralend weer. Dus werd het heel veel lopen om al het moois te bekijken. Maar voor de langere afstanden was er het openbaar vervoer. Ik had me thuis al georiënteerd en vriendin en ik namen elk een weekkaart, ook al bleven we maar 5 dagen. Die kaart is geldig van maandag tot en met zondag en kost Euro 15,00. En voor dat bedrag kun je dan een hele week lang met elke bus, tram of U-bahn de stad doorkruisen.
Er zijn vele andere mogelijkheden, dus ga je naar Wenen kijk dan eens hier. Want wie de vele musea wil bezoeken, kiest misschien voor de Wienkarte.

Nog eens de Eiffeltoren

Laatst stond hier een stukje over ons bezoek aan de Eiffeltoren.
Bij het zien van de enorme constructie vroegen wij ons af hoe hij in die tijd gebouwd was. En hoewel er toen natuurlijk nog geen You Tube was, heeft iemand toch foto’s gemaakt van de opbouw en werd hiermee dit filmpje gemaakt:

Hier nog een een paar getallen :
De Eiffeltoren werd in 1889 ingehuldigd. De 7300 ton zware metalen constructie, bestaande uit 18.000 stukken metaal, wordt bijeen gehouden door 2,5 miljoen klinknagels.

Het schilderwerk beslaat 2000.000 vierkante meters. Een complete verfbeurt duurt ongeveer 2 jaar, waarbij 60 ton verf wordt gesmeerd.
Daarbij verbruiken de schilders 50 kilometer “levenslijn”om zich te zekeren, 2 hectare netten om de verfschilfers op te vangen en 2.000 paar handschoenen.

Trappen

Dit is mijn vriendin Irene uit Essen en ze staat in Parijs op één van de vele trappen die Monmartre rijk is. Dat was vorig jaar.
Dit jaar gaan we weer samen op stap, nu naar Wenen. En daar gaan we natuurlijk van alles bekijken, heel veel wandelen, lekker op terrasjes zitten en genieten van alles wat er om ons heen te zien is.

Trappen is trouwens ook deze week het thema bij Stuureenfoto