Spreuk van de week

  Laten we de week beginnen met een spreuk. Grappige gezegden om te (glim)lachen of wijze woorden om te overdenken. Elke maandag vind je er hier een.

In alles zit wel een scheurtje, zo komt het licht binnen.
(Songtekst Leonard Cohen)

 

De foto hiernaast maakte ik in Berlijn, in het Jüddisches Museum. In een spits toelopende hoge ruimte, met slechts kale betonnen muren, was in de top een smal raam gemaakt, waar een sprankje licht door scheen. Metafoor voor de vreselijkheden die de Joden hebben moeten ondergaan. Duistere dagen waar een ieder hoopte op het licht aan het einde van de tunnel.

Goud

Het kasteel van Schwerin (Duitsland) lijkit op een sprookjesslot, met zijn prachtige tuin en gouden koepel. Het slot heeft een roerige geschiedenis. Al in 973 werd op deze gebouwd, maar in 1857 werd het verbouwd tot zo het er nu uitziet. Koningen en prinsen hebben er gewoond; in de DDR-tijd huisvestte het een opleidingsinstituut voor kleuterleid(st)ers en nu zetelt is het parlement van de deelstaat er. Ruimte zat, want er zijn 653 vertrekken.

Het kasteel is voor bezoek geopend, maar wij waren er te kort om dat te kunnen doen. Misschien ene volgende keer?

 

Uitgeteld

Helemaal uitgeteld was ie, na dat bezoek aan Todi. Zijn vrouw had nog energie voor 10, liet hem op het bankje zitten en ging nog even shoppen. Zelfs het uitzicht kon hem niet meer boeien, na een paar minuten dommelde hij weg ….

Zomaar

 

  Zomaar een leuk stel, hevig verliefd, bij de scheve toren van Pisa.

Ik zag haar het eerst, met haar hoge hakken. Hij maakte een foto van haar, die ze samen bekeken.

Mensen kijken, dat blijft leuk!

 

 

Drop

Drop, dat is toch typisch Nederlands? In het buitenland is ons nationale snoep niet altijd zo geliefd. Hoewel geen grote dropfan, heb ik opreis meestal wel een zakje bij me. Maar laat een Chinees of Japanner een dropje proeven en hij/zij kijkt al argwanend naar dat zwarte goedje. Om daarna een vies gezicht te trekken.
Maar in Italië is drop wel bekend en ook vaak gegeten. Er is drop in alle soorten en maten en vooral laurierdrop is erg populair. Niet gek trouwens, want overal zagen wij grote heggen van laurierstruiken.
Deze dame had een kraampje op een markt in Urbino.

Pisa

Het was de tweede keer dat wij in Toscane waren en nu wilde ik dan toch wel een keer naar Pisa. Om de scheve toren met eigen ogen te zien. En ja, hij staat echt zo scheef. Eigenlijk buiten de stad staat hij, met de Dom en het Baptisterium op het Piazza dei Miracoli.

   
We vertrokken redelijk vroeg met de bus vanuit Lucca en dachten dat het nog niet zo druk zou zijn. Nou, dat was het wél. Hordes toeristen van overal gaapten de scheve toren aan.
En wij? Wij hebben ons ook heel erg vermaakt met het kijken naar al die mensen. Vooral naar diegenen, die probeerden een foto te maken, waarop ze de beroemde toren tegenhouden of juist omver proberen te duwen.

Hoog

  “Meneer, wilt u dat pak daar bovenop even pakken, u bent veel langer dan ik”. Het is een vraag die Leo regelmatig te horen krijgt en hij helpt natuurlijk de vriendelijke (oudere) dames om hun lievelingskoekjes, snoepjes, likeurtjes of wat dan ook te kopen.Maar in ons hotel in Lucca stond ook mijn lange man toch wel eventjes raar te kijken toen hij zijn kleding in de kast wilde hangen. Een kast van bijna 2,5 meter hoog en de roe voor de broeken en overhemden bijna onbereikbaar. Met veel moeite lukte het hem om een hangertje te pakken. Gelukkig was er voor de kleine mens een stok voorhanden, zodat ook die zonder hulp zijn/haar kleren kon ophangen en weer pakken. Een nieuwe vorm van Italiaans design?
We hebben er hartelijk om gelachen, want voor de rest was ons hotel prima.

Heerlijk

Drie weken waren we in Italië, heerlijk. Op een paar natte dagen na heerlijk weer, prachtige steden, romantische straatjes, en niet onbelangrijk… heerlijk eten.
Al bij het ontbijt knapperig vers gebakken brood, niet te versmaden zoetigheden, cappuccino; verse pasta met heerlijke kruiden, overgoten met olijfolie…. Bij het avondeten een karafje verrukkelijke wijn. Zo’n pittige espresso na en dan nog even langs de ijszaak, waar je bijna niet wist wat te kiezen.
Nou ja, het was natuurlijk een aanslag op mijn lijn en voorlopig heb ik de weegschaal maar buiten zicht gezet.

Binnenkort komen er hier natuurlijk nog veel meer verhalen. Maar voor deze dag een foto, die ik in Bologna maakte van allerlei apparaatjes die je helpen om perfect gesneden pasta te maken.

Ridder

Even dreigde het weer roet in het eten te gooien. Maar gelukkig, het werd even droog tijdens ons familie-weekend en toen konden we toch naar het kasteel, waar mijn neefje zich zo op had verheugd.

En dan moet je natuurlijk op de foto met zo’n stoer harnas. Maar zelf wil hij zo’n zwaar ding niet hebben. Geef hem eens ongelijk, fleece is niet alleen lichter maar ook lekker warm!