Wassen

Het leukste van reizen vind ik dat je soms zulke gewone dingen ziet, die toch heel opmerkelijk zijn. Zo ontdekte ik dat in Londen ongelofelijk veel wasserijen zijn. Meestal kleine bedrijfjes, waar je niet alleen je kleding kunt laten stomen, maar ook je overhemden kunt laten wassen en strijken en kleine reparaties kunt laten doen.
Verdwijnen hier de stomerijen uit het straatbeeld, in Londen dus niet. Je ziet er dan ook nog hordes keurige mannen in donkere pakken, netjes gestropdast. En omdat de meeste Engelse vrouwen tegenwoordig ook een baan hebben, wordt de was de deur uit gedaan.

 

Abbey Road

Vorige week was ik met vriendin Irene naar Londen. We hadden een hotel in een buitenwijk, maar met prima verbinding naar het centrum. En zo reden wij vele keren over Abbey Road  en het wereldberoemde kruispunt. Helaas, niets herinnert meer aan de roemruchte jaren van de Beatles, al staat de studio er nog wel. En die heeft haar webcam op het beroemde zebrapad gericht. En zo te zien, zijn er genoeg mensen die er even hun “moment of fame” willen beleven.

Klik op de foto om de webcam te starten

 

Tuin

De tuin is weer winterklaar gemaakt. De grootste takken zijn gesnoeid, de bladeren bijeen geharkt en de lange slierten an wingerd en blauwe regen getemd en over de pergola gelegd. Zo ligt de tuin er weer netjes bij.
En dus vond ik dit gedicht, dat ik ontdekte in de Kruidtuin in Leuven, wel toepasselijk:

Verdwenen winkel

In Italië is het leven losser, minder gestructureerd. Althans, zo hebben wij dat ervaren. Winkels zijn er op onmogelijke tijden gesloten of juist heel laat nog open. Wij konden er geen peil op trekken.
In Ascoli Piceno ontdekten wij dit piepkleine kruidenierswinkeltje, waar we worst kochten. Later die dag wilden we nog wel zo’n worst hebben. Maar  de winkel leek wel van de aardbodem verdwenen te zijn. Luiken dicht en geen enkel teken dat daar een kruidenierszaak zat. Nou ja, siësta zeker…? Morgen hebben we ook nog even tijd, dan doen we het wel. Maar nee hoor, ook de volgende (werk)dag was de winkel niet meer te vinden.  En die lekkere worst hebben we dus niet meer gevonden. Nou ja, natuurlijk wel andere, ook lekker. Maar die ene winkel, die leek wel verzwolgen te zijn. Gek hè?

Beeldjes

Deze twee liefjes stonden in een vitrine in Lucca. We maakten een wandeling over de stadsmuur en keken ook even binnen bij de tentoonstelling over de beelden die vanuit Lucca de wereld over gingen. Als we het Italiaans goed begrepen hebben, brachten kunstenaars uit Lucca hun beeldjes overal in Europa aan de man. Ze zouden ook de akers van de beroemde Hummelbeeldjes hebben  geïnspireerd.

Wij vonden ze gewoon al heel erg leuk!

Oude mensen

Ik ken ze niet, dit oude stel. Maar hij liep erg moeilijk en de straatjes in Ascoli Piceno zijn soms steil en hobbelig. Dus zocht hij steun bij haar.

Ook wel eens zo’n foto gemaakt? Doe dan mee met Stuureenfoto, elke week verzin ik een ander thema en deze week is dat Oude mensen

Achter de muur

De huizen hier staan langs de Arno in Pisa. Maar dat doet er niet zo toe. Er had ook een foto van Amsterdam, Beijing of weet ik waar kunnen staan. Want waar het mij om gaat is wat leeft er achter de muren? Waar dromen de bewoners van, denken ze aan …. Dat zal ik wel nooit weten, maar ach, het zal wel net zo zijn als bij ons. Soms verdriet, soms feeststemming, soms angst, van alles wat. Want zoveel verschillen we toch niet van elkaar?

PS: deze foto had ook gepast bij het weekthema van Stuureenfoto. Neem eens een kijkje en doe mee!

Reizen

Soms is alleen een naam voldoende om je weer helemaal terug te brengen naar die ene plaats, waar je zulke leuke herinneringen aan hebt.
Zo stuurde onze oudste ons laatst een sms-je vanaf zijn vakantieadres. Hij beschreef met verve het prachtige uitzicht over het plein van Cacerés. Er rinkelde een klein belletje, want daar waren wij toch ook geweest? Even googlen en ja hoor, ik wist het weer.
Hier waren wij in 2011, met schoonzus en zwager. De beroemde spaanse zon liet het die vakantie een beetje afweten, helaas. Maar het grote plein, Plaza Mayor,  was en bleef een plaatje. En ik herinnerde me ook meteen weer die gigantische regenbui, waarvoor we toen schuilden.

Wassen

Huishoudelijke werkzaamheden staan meestal niet zo in de belangstelling. Toch maken ze deel uit van het dagelijks leven. Maar wat bewaard bleef uit de oudheid waren toch meestal grote werken. Niet zoiets onbelangrijks als een wasserij. Ik was dan ook heel verbaasd om deze wasplaats uit de Romeinse tijd te zien, vlakbij ons hotel in Ascoli Piceno.
Er stroomde nog water en duidelijk kon je de wasbekkens herkennen en de wasborden. Een kleinere wasplaats bevond zich zelfs in ons hotel, dat gebouwd was op de restanten van een 13e eeuws klooster.
Het mag duidelijk zijn dat ik mijn was gewoon in de waszak mee naar huis heb genomen om het bij thuiskomst in de machine te stoppen 😉