Even rusten!

Het gebeurt niet vaak dat je zomaar even lui onderuit kunt gaan in een bos. Bankjes zijn er natuurlijk wel, maar zo even languit, nee dat is maar zelden. Hier in het bos bij Bad Bentheim (Dld) kon dat wel. De bedden stonden er speciaal voor de wandelaars. Niet met de bedoeling om er een tukje op te doen, maar om de omgeving eens van uit een ander gezichtspunt te bekijken. Dus nam ik even de tijd om naar het bladerdak te kijken, de vogels tussen de bomen te zien en stil te luisteren naar de geluiden van het bos.

Heb je ook wel eens zo’n mooi plekje gevonden, dan kun je dat deze week ook laten zien bij Stuureenfoto

 

Hartjes

Zeker weten dat ik zo hier en daar mooie hartjes gefotografeerd heb. Maar omdat ik mijn foto’s niet van tags voorzien heb, moet ik het van mijn eigen geheugen hebben. Gelukkig wist ik zeker dat ik op één van de kerstmarkten van die suikerzoete harten van taaitaai gezien had. En ja hoor, in Düsseldorf, alweer in 2006, dus best lang geleden.
Bettie, dit zijn mijn suikerharten voor jouw hartjes-serie:

 

Dichter

Bij het zoeken naar een onderwerp voor Stuureenfoto van deze week dacht ik in eerste instantie aan een foto die ik maakte in Lissabon. Voor die trip kende ik Pessoa nauwelijks. Maar we zagen hem daar elke dag. Dit beeld stond namelijk bijna voor de deur van ons hotel. Eigenlijk staat het voor de deur van Café A Brasileira, een prachtig café in jugendstil. Als je in Lissabon bent, moet je het zeker gaan zien.
Het hoort bij de stad, net zo als de leuke trammetjes, de fado en de heerlijke Pasteís de Belém!

 

bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Fernando_Pessoa

Madonna

Gelukkig, mijn fotoarchief is weer te bereiken al zijn de computerproblemen nog niet opgelost. Maar nu kan ik dan eindelijk hier een Madonna-foto plaatsen en weer meedoen met Bettie’s fotoserie.

Deze Madonna met kind vond ik in Brugge, alweer een paar jaar geleden. Aan dit soort beelden kan ik niet voorbij gaan zonder een foto te nemen. Ik vind ze zo ontroerend.

Luchtschepen

Eigenlijk weet ik biet of het erg leuk is om met mij door een stad te lopen. Zeker niet als ik mijn fototoestel bij me heb (of mijn telefoon, die ook foto’s maakt). Want ik ben altijd op zoek naar leuke plaatjes, bijzondere dingen, gekke momenten. Echtgenoot weet dat al, die loopt langzaam maar stug door.

Laatst liepen we in de buurt van Hotel New York en ineens zag ik het: het luchtschip. Daar moest dus een foto van gemaakt worden en dan is het nog een hele toer om zoiets netjes en duidelijk te fotograferen. Ook in Londen zag ik zo’n luchtschip, op het dak van het Liberty warenhuis. En ik heb er ook nog wel meer gezien, maar niet meer kunnen vastleggen.

Grappig zo’n zeilschip dat hoog in de lucht de windrichting aangeeft.

   

Kerstmarkt

Kerstmarkten in Duitsland zijn naar ons gevoel veel leuker en gezelliger dan hier. We hebben er in de loop van de tijd al heel wat bezocht. In Düsseldorf, Münster, Dresden, Meissen en Dortmund. Ze waren vaak druk, maar in ieder geval authentiek. Met kerststallen, kerstversiering, veel eten (Bratwurst, Reibekuchen) en drinken (Glühwein, Bier) en misschien wel een beetje oubollig. We waren vorige week ook in Dordrecht. Daar wordt de grootste Kerstmarkt van Nederland gehouden. Dwars door de stad kronkelt een lint van kraampjes, maar wij bespeurden soms bitter weinig Kerstsfeer. Het leek meer op een gewone markt en het aanbod van eten en drinken viel ons ook tegen.

Nee dan deze Kerstmarkt in Mülheim. Kleinschalig, op het plein bij de kerk, met een leuke ouderwetse draaimolen, Glühwein in stenen bekers, kleine kraampjes met handgemaakte spulletjes. Een heel andere sfeer, alleen de sneeuw ontbrak 🙁

PS:

Ook Stuureenfoto is deze komende weken in Kerstsfeer met het thema Kerstverlichting. Neem een kijkje en doe mee als je wilt.

Ouderwets

Misschien is het nu ook in Tsjechië wel een ongewoon gezicht, want deze foto maakte ik in 2006 in Cesky-Krumlov. Toen werden daar nog kolen gestort en schepje voor schepje in de kelder geschoven. De wintervoorraad steenkool, die de huizen moeten verwarmen in de kille winters. Net zo als dat vroeger hier gedaan werd. Alleen werden bij ons thuis de kolen op zolder opgeslagen. En moest mijn vader dagelijks een kitje kolen halen. Geen kind die nu weet waar ik het over heb. Nostalgie, ja, maar of het nou ook “die goeie ouwe tijd” was? Geef mij maar een CV met thermostaat.

Stilte

Tot mijn grote schande moet ik bekennen dat ik niet meer precies weet waar in Krakow ik deze foto maakte. Was het de synagoge? In ieder geval een oud Joods gebouw. Wat ik nog wel weet, is dat wij  de enige bezoekers waren. De ruimte was groot en vrij leeg en de teksten op de muren waren hier en daar vervaagd.  En het was er stil, doodstil.

Stilte is deze week ook het thema bij Stuureenfoto.

 

Beelden

Al eerder schreef ik over de kunstwerken die Frank Meisler maakte in Berlijn, Wenen en Hoek van Holland.
Heel herkenbare beelden van kinderne, die door hun ouders werden weggezonden, zodat ze niet ten prooi zouden vallen aan de gruwelen van het Nazi-regime. Het betekende meestal een afscheid voor altijd, want de ouderen gingen ook op transport. Maar dan richting dood zoals later bleek.De kinderen werden opgevangen in Groot Brittannië. Daarom staat er ook in Londen een beeldengroep, bij het Liverpool Street Station, waar de meeste kinderen aankwamen.

En vanzelfsprekend wilde ik ook deze groep zien, toen ik in Londen was.