 |
Een weekje waren we weg, naar Frankrijk, de Auvergne. We reden door stille, slaperige stadjes en dorpen, aten in kleine restaurantjes en genoten vooral van de stilte en de rust bij onze gîte. Soms leek het wel of de tijd had stilgestaan. En dan zie je ineens zo’n bordje. Zo klein dat je wel even moet stilstaan om het te lezen. Dus stapvoets er voorbij om goed te kunnen zien of je echt wel de juiste richting neemt. |
Dit is nog uit de tijd van de eerste Michelingids, schat ik in.
Het gebeurt niet vaak, dat maakt zo’n maansverduistering zo bijzonder.
VU
Vannacht stonden Leo en ik dan ook klaarwakker te kijken naar dit natuurverschijnsel. Ver weg van randstedelijk rumoer en lichtvervuiling. Rondom ons alleen de stilte van de natuur. Indrukwekkend!
We bleven wel binnen, want met een temperatuur bijna bij nul was het ons te koud.
Bij het maken van deze foto heb ik aan mijn schoonvader gedacht, want hij beheerde vroeger een aantal kauwgomballenautomaten. Van die grote bollen, met daarin kleurige kauwgomballen en kleine snuisterijen, zoals bedeltjes. Leo vertelt er wel eens over. Hoe hij hielp de automaten te vullen. De handigheid die hij moest hebben om vooral wat bedeltjes aan de buitenkant te doen, zodat het leek dat je vast wel bij elke stuiver die je spendeerde een bal én een bedeltje zou krijgen.
Lange tijd heeft bij ons op zolder nog zo’n automaat gestaan, als een zoete herinnering aan een voorbije tijd.
Uit de automaten van nu rollen blikjes frisdrank, stukken Mars, Kitkat of andere zoete snacks. En met een stuiver kom je al lang niet ver meer.
Kijk op Stuureenfoto voor meer automatenfoto’s en doe een keertje mee!
Tijdens onze tour naar Apulië logeerden we ook in Alberobello, dat vooral bekend is om de vele trulli die er staan. Piepkleine huisjes, die zo uit een sprookjesboek lijken te zijn gekomen. Voor ons moderne mensen lijkt het onwaarschijnlijk dat je er kon wonen, maar in vroeger tijd was men nog niet zo ruimtebelust als nu.
Ons hotel lag vlak bij Rione Monti, de wijk met de oudste trulli, die inmiddels UNESCO-werelderfgoed zijn. De meeste trulli zijn omgebouwd tot souvenirwinkeltjes, al wonen er nog steeds mensen in zo’n huisje, wel enigszins aangepast aan deze tijd.
Als je op een foto klikt, wordt deze vergroot.
Een weekje er tussen uit, met onze familieclub. Zomaar even weer een beetje bijkletsen, samen rondtoeren en genieten van het mooie Italië. Niet naar de meren in het Noord, niet naar Toscane, maar helemaal naar de hak van de laars, naar Puglia. Voor ons een nog onbekend gebied. Maar een heel aangename kennismaking. Wat een prachtig land is Italië toch! Mooie vergezichten, heerlijke stranden, leuke knusse dorpjes en stadjes. En natuurlijk heerlijk weer, want wij vertrokken net toen het hier nog koud en winderig was.
Alweer op de terugreis kon ik vanuit het vliegtuig goed zien, hoe het landschap kan verschillen. Want is het in Frankrijk een rommelige lappendeken, in Nederland is het gestructureerd en hoekig. Ik maakte foto’s met mijn telefoon en was verbaasd dat sommige foto’s ondanks de vliegmode toch een GPS-locatie aangaven. Techniek staat dus voor niets en zelfs in de lucht gluurt Google met je mee 😉
Klik op de foto om te vergroten:
 |
Welke souvenirs brengen we mee van vakantie? Ach, eigenlijk niets. Iedereen heeft alles al en wat je daar koopt, kun je hier ook krijgen. Dus voor ons geen sleutelhangers met de Eiffeltoren, geen Manneke Pies of sneeuwbol met de Keulse Dom. Maar we nemen meestal wel iets eetbaars mee uit ons vakantieland. Een speciale worst, een lekker kaasje of een mooie fles likeur. En we herinneren ons maar al te vaak de lekkernijen die we onderweg kochten. Zoals zo’n heerlijke Luikse wafel. |
Zulke heerlijke herinneringen worden deze week ook opgehaald bij Stuureenfoto. Doe ook mee als je zin hebt.
 |
Nog even en de vakantie begint weer. Even geen gedoe, geen werk, geen verplichtingen. Geen sleur, maar doen waar je zin in hebt. Nou ja, als je tenminste op de plaats van bestemming bent. Voordat het zover is, moet je nog even doorbijten. Hordes anderen zijn ook in de auto gestapt en hebben de dagelijkse file verruild voor de vakantiefile. |
Ook bij Stuureenfoto is het thema vakantie. Neem een kijkje en doe eens mee!
Ach, het leven is geen sprookje. Niet dat ik iets te klagen heb, want alleen maar rozengeur en maneschijn zal toch gauw vervelen. Maar sprookjes lezen wel fijn. Eerst kommer en kwel en dan een happy end. Al wilde ik altijd graag meteen door naar dat happy end. Enge reuzen en bloeddorstige dieren zijn niet mijn ding. Geef mij maar vrolijke feesten en lachende prinsen en prinsessen. En wat doe je daar? Juist, een hapje eten en een glaasje drinken. En hoe toepasselijk is dan dit: Rottkäppchen wijn en kaas. Proost 😉 😉 😉
 |
 |
Zie je ook wel eens zoiets sprookjesachtig? Doe dan mee met Stuureenfoto, want deze week is het thema Sprookjes
Deze klusjesman in Todi (Italië) is voorbereid op elke klus. In zijn kleine autootje vervoerde hij een hele ijzerwinkel. Alles netjes gerangschikt en zo voor het grijpen. Dus iets op te hangen, te repareren of te vervangen, je hoefde hem alleen maar te roepen. Makkelijk hoor, zo’n mannetje.
Voor meer reparatie klik je op Stuureenfoto. Meedoen kan natuurlijk ook altijd.
| Wie Brussel zegt, zegt “Manneken Pies”. Maar dat manneke heeft ook een vrouwtje, wist je dat? Iets verderop staat dit beeldje, van een gehurkte plassende vrouw, die hoe kan het anders “Vrouwke Pies” genoemd wordt.
Maar waarom zij achter tralies zitten moet, is mij een raadsel. |
 |
