Om een uur of één wordt de markt opgebroken en wat er dan rest is een enorme rotzooi. Al zoekt en vindt een enkeling nog wel wat eetbaars.
Om een uur of één wordt de markt opgebroken en wat er dan rest is een enorme rotzooi. Al zoekt en vindt een enkeling nog wel wat eetbaars.
Vrienden hadden het al gezegd, Turijn is een heel leuke stad. En ze hadden er geen woord van gelogen. Een heerlijk relaxte stad, niet te groot, met mooie pleinen, leuke straatjes, winkels waar je je suf zou kunnen shoppen en onnoemelijk veel restaurantjes waar je heerlijk kunt eten. Het was heerlijk weer, niet te warm. En mocht het een keer regenen. dan kun je toch nog fijn wandelen onder de vele arcades.
In Keulen, waar we laatst een paar dagen waren, zagen we dit. Een beetje raar fenomeen. Want is dit nou echt nog van deze tijd?
Als ik lees dat 1 op de 3 huwelijken stuk loopt, dan zet ik mijn vraagtekens bij al die mooie beloften over “eeuwige trouw”.
Maar ja, als je verliefd bent, dan denk je dat het voor eeuwig is en dan koop je een slot, laat je naam en die van je geliefde erin graveren en hangt het aan de brug. Sleutel meteen met een zwierige boog de Rijn in. Zo, dat is voor nu en alle verdere dagen in de toekomst bevestigd.
Wie maalt er om of het later nog klopt…
Oh ja, we zagen dit al in meerdere steden en ook in Rotterdam is er zo’n slotenbrug. Maar zoveel sloten als in Keulen…. nee, dat was wel een beetje bizar.
Vorig jaar in Italië zagen we in een kustplaatsje mensen languit liggen om iets van de rotskust beneden hen te pakken. Nieuwsgierig als ik ben, vroeg ik in mijn beste steenkolen-Italiaans wat ze daar nou aan het doen waren. Met veel handen-en voetenwerk kwamen we erachter dat ze de bloemknoppen van een prachtige plant zochten, om er thuis kappertjes van te maken. |
Tja, Italianen doen dat dus zelf. Die lopen niet naar de supermarkt en grissen een potje uit het schap. Die liggen op hun buik om de mooiste knoppen te vinden, gaan dan naar huis en leggen hun eigen kappertjes in.
Natuurlijk zou ik zo’n mooie plant ook in de tuin willen hebben. Maar zouden ze hier overleven? Het zijn echte zonaanbidders en kunnen heel goed tegen droogte. We ontdekten ze in Italië op rotsige plekken, in de volle zon. En er is veel na te maken, maar die zon hè…….
Sint Jacob omringd door schelpen, jacobschelpen natuurlijk. Dat betekent dat je op een weg staat, die naar Santiago de Compostela leidt. En dat is dus ook zo in Brugge. Het is nog een lange weg en niet elke pelgrim loopt hem helemaal vanaf het begin. Maar mooi is het wel, dat je bijna niet kunt verdwalen als je die tekens maar in de gaten houdt. Want her en der op straat liggen er ook schelpenstenen. En die hebben niks van doen met reclame voor die grote oliemaatschappij… maar wijzen de wandelaars de weg!
Alweer enige jaren geleden ging ik naar Engeland en bezocht ik ook Stonehenge. Een monument dat al eeuwen bestaat. Ongelofelijk hoe in de oudheid die verzameling stenen bij elkaar is gezet. En nog onbegrijpelijker dat de bewoners van toen ze konden neerzetten en stapelen zonder hijskranen.
Nu zijn er van die dwazen die menen dat zij hun namen met watervaste viltstift er op moeten schrijven.
Het wordt natuurlijk wel lastig als je van garderobe verandert. Of zouden er in de garage van de eigenaresse diverse kleuren en modelletjes staan?
Al lang geleden maakte ik deze foto in Parijs. Wij kennen natuur de drie aapjes, maar dit zijn kleine ivoren (?) monniken die samen het “horen, zien en zwijgen” verbeelden.
Ze passen perfect in het thema van Stuureenfoto, waarin ik ook in 2016 weer regelmatig nieuwe opgaven zal plaatsen. Kijk er gerust en doe mee als je wilt.