“Wolken” is het nieuwe thema bij Stuureenfoto. Een onuitputtelijke bron voor foto’s, want groot, dreigend, schapewolkjes of wolken à la Ruysdael, ze blijven intrigeren.
Dit is een foto uit Aso (Japan), waar de zonsondergang en de streepwolken het landschap een speciale sfeer gaven.
 |
Laten we de week beginnen met een spreuk. Grappige gezegden om te (glim)lachen of wijze woorden om te overdenken. Elke maandag vind je er hier een. Ook deze week dus weer:
Ga en maak uw geluk wakker.
(De katten op de foto zijn “gelukskatten”, die je heel vaak in Japan of China ziet. Ze zouden met hun bewegende pootjes het geluk binnenhalen.) |
Bij Stuureenfoto had ik vorige week Spiegeling als thema bedacht. Ik kreeg er veel reacties op, het was duidelijk een vaak gebruikt thema.
En niet alleen voor foto´s, maar ook voor kunstwerken. Zouden we onszelf graag zien, misschien? In ieder geval vond ik in mijn fotoarchief meerdere foto’s met dit onderwerp, dus hier nog eentje. Deze bol staat bij het Museum of Modern Art in het Ueno Park in Tokyo:
Zo’n plaatje zijn we wel vaker in China tegengekomen. Vrouwen laten op de markt een jurkje of schort maken. En zijn het geen kleren, dan worden er wel schoenen gerepareerd. De mannen laten hun gereedschap slijpen of herstellen en ondertussen worden de laatste nieuwtjes uitgewisseld.
Is wassen bij ons een fluitje van een cent, in Zuid China betekent het een hele klus. Die dan ook nog eens in de open lucht ijn koud water moet worden gedaan. Maar meestal ben je dan niet alleen, dus kun je onder het werk nog gezellig kletsen.
Het loont om zo nu en dan eens omlaag te kijken. Soms vind je iets, soms valt ineens je oog op iets bijzonders. Zoals hier, in Nagasaki, waar de boot met de Nederlandse vlag herinnert aan de Hollanders, die er eeuwen geleden als enige buitenlanders mochten aanleggen. je “Deshima” is gerestaureerd en in min of meer “originele staat” te bezoeken.
Oudste skypte weer eens vanuit India. Wat heerlijk om hem weer even te zien en te horen. Hij zit nu in Chennai, vanwaar hij met een boot naar de Andaman eilanden gaat.
En passant vertelde hij dat hij ’s morgens nog betrokken was geweest bij een verkeersongeluk. Nee, gelukkig hij had niets en er waren ook geen gewonden gevallen. De tuk-tukrijder reed als een waanzinnige, vertelde hij.
Dit is een filmpje van You Tube en ik vind het een wonder dat het meestal goed gaat.
Lees hier over de belevenissen gedurende oudste’s reis.
 |
Hier liggen ze dan, gevangen, op zee al vers ingevroren en klaar om verwerkt te worden: de reusachtige tonijnen op de Tsukiji vismarkt in Tokyo. We moesten er vroeg voor op, want de markt begint bij het ochtendgloren. Enorme hallen met vis, vis, vis en nog eens vis. Nee, je neus hoef je niet dicht te knijpen. Integendeel, het geurt er naar de zee. |
En na afloop, op een tijdstip dat we normaal gesproken ontbijten, gingen we sushi eten. Zo lekker, alleen daarvoor al wil ik nog wel eens terug.
| Wat een lastige opgave bij Take-a-pic deze keer. Want ik ben geneigd alle “bewogen” foto’s meteen weg te doen. Dat werd dus spitten in het archief. Maar soms maak ik wel met opzet een bewogen foto. Zoals hier, in 2003 in Bejing. Het is kerstavond en een beetje mistig. Maar de stroom auto’s blijft constant in beweging. |
 |
 |
In een interview met Lulu Wang las ik dat één van de goede dingen van het communisme is dat vrouwen gelijk(waardig) zijn.
Volgens de Chinezen dragen vrouwen de helft van de hemel; de andere helft wordt door de mannen gedragen. Dat is heel poëtisch voorgesteld. Maar de praktijk is toch anders. Ik zag in China vrouwen zich afbeulen op bouwwerken, sjouwen met zware lasten en hele lange arbeidsdagen maken. |
Dit oude (?) vrouwtje moest kilometers lopen met een takkenlast op haar schouders. En de grote manden met porselein, die de marktkoopvrouw droeg, waren zelfs voor Leo te zwaar! Maar met een lachje schoof ze de lat op haar schouders en dribbelde weg. Ons verbaasd achterlatend.
