Zo nu en dan krijg ik vragen van WordPress die niks met het technisch bloggen te maken hebben, maar alles met wat je ergens persoonlijk van vindt of hebt meegemaakt. Niet vaak zal ik daarop reageren, maar “Deel een verhaal over de verste reis van huis die je ooit hebt gemaakt” zette me wel aan het denken.
Of het echt de verste reis was, maakt niet zoveel uit. Maar onze reizen naar Japan waren voor mij onvergetelijk.
We waren er twee keer, in 2009 en in 2014. En er waren ook zoveel indrukken, dat ik niet kan noemen wat het meeste indruk op me maakte. Was het de netheid, het georganiseerde, de punctualiteit? Of was het toch het eten, dat telkens weer een avontuur was.
Misschien was het vooral de natuur, die een verpletterende indruk op me maakte en het respect waarmee de Japanners die natuur tegemoet traden. Natuurlijk verbleven we meestal in grote steden, met overweldigende gebouwen. Maar op een heel bijzondere manier leek het altijd alsof de natuur dichtbij was.
We bezochten heel veel tempels en tuinen, zoveel dat de namen me ontschoten zijn. Maar wat ik nog herinneren kan, was de serene rust in al die tuinen, ondanks de vele bezoekers. Al irriteerden de vele mensen die selfies maakten ons wel.
Leo en ik hebben vooral genoten van alle schoonheid, de schitterende tuinarchitectuur en de adembenemende herfstkleuren. Dat vooral maakte een onvergetelijke indruk.
