Portretten

Vorige week gingen Leo en ik naar het Fotomuseum in Rotterdam. Daar is altijd wel iets te bekijken, maar dit keer gingen we speciaal voor de tentoonstelling “Je moest eens weten”.

Fotografe Cigdem Yuksel maakte prachtige portretten van Turkse vrouwen die in de jaren 60 en 70 naar Nederland kwamen. Naast de portretten waren foto’s uit hun familiealbum te zien en vertelde elke geportretteerde iets over haar ervaringen. Soms was dat een film, meestal een opgetekend verhaal.

Ze kwamen uit alle delen van Turkije, ze spraken de taal niet, misten hun familie, het dorp of de stad waar ze woonden. Ze werkten hard, als fabrieksarbeidster, schoonmaakster en voedden hun kinderen op. Maar altijd maakten ze er het beste van. Een prachtige tentoonstelling, met ontroerende verhalen van sterke vrouwen.

Daarom

Bron: Google foto’s

Ik weet niet of er iemand van wakker ligt, maar waarom zitten de leuningen van wenteltrappen in middeleeuwse kastelen en kerken altijd aan de rechterkant?

Die gebouwen moesten vrij van vijandige elementen blijven. Dus als een ridder al binnen was gekomen, moest hij ook nog eens de wenteltrap naar boven nemen. Met een lang zwaard in zijn rechterhand, dat hem dan danig in de weg zat. En ook naar beneden is een zwaard dan een hinderlijk iets. voor een beetje ruimte moest je in de buitenbocht gaan staan en kom je in het blikveld van de tegenstander.

Zou het echt waar zijn? Ik weet het niet, maar ik haalde deze informatie van onze scheurkalender. Voor gidsen natuurlijk altijd leuk om te vertellen. Een onnuttig weetje, maar wel grappig.

Geen verspilling

Bron: Facebook / Google

Om verschillende redenen is het niet juist om voedsel te verspillen. Er is nog te veel honger in de wereld en we moeten zuinig omgaan met hetgeen de natuur ons levert.

Supermarktketen Lidl laat in België een fabriek misvormde groenten verwerken tot prima soep. De soep wordt verkocht in de filialen van Lidl in emmertjes van één liter, zodat voedselverspilling wordt tegengegaan.

Want die groenten zij dan wel een beetje vreemd van model, dik, dun, krom of gevlekt, het is nog steeds prima groenten. En verwerkt in een soep is er natuurlijk niets meer van te zien. De smaak blijft prima.

Afgelopen vrijdag gaf Annemarie op haar blog een vrijwel identieke tip, natuurlijk wel op kleinere schaal. Maar het principe blijft hetzelfde. Restjes groenten verwerken tot een soep of saus, zodat er geen eten weggegooid hoeft te worden.

Mooi initiatief van Lidl en voor ons eigen huishouden ga ik de tip van Annemarie gebruiken.

Handigheidjes

BussyBessy vroeg om handige tips. Handigheidjes die we regelmatig gebruiken om ons werk in huis en tuin of gewoon, ons dagelijks leven, gemakkelijker te maken. Tips, die wil ik altijd wel. Ik verzamel ze vooral via Instagram, maar ook via Pinterest.

En omdat we nu zo langzamerhand richting kerst, en de daarbij behorende baktijd gaan, deze keer drie tips in één keer. Drie sites die omrekentabellen geven. Handig om zo’n Amerikaans recept om te zetten naar de ons bekende maten en gewichten. De laatste tabel helpt je bij het omrekenen naar de bakvorm van jouw keuze en hoe lang die dan in de oven moet.

Wanneer je op een afbeelding klikt, word je doorgestuurd naar de betreffende Instagram-link.

Zoveel kleuren groen

Al veel vaker was ik verbaasd over de vele kleuren die er in de natuur te vinden zijn. Je kunt natuurlijk eenvoudig zeggen dat de bomen groen zijn, maar als je beter kijkt, ontdek je dat er wel honderden kleuren groen bestaan. Licht- en donkergroen, zachtgroen, groenblauw, groengrijs, felgroen….

En dat is dan nog maar één kleur. In het voorjaar zie je de bomen veranderen, wordt het groen donkerder, verkleurt en in de herfst is het helemaal één bont kleurenfeest.

Ik was niet alleen verbaasd over al die groentinten, ik probeerde dat heel vaak -maar tevergeefs- op een foto vast te leggen. Maar hoe goed de huidige technologie ook is, mijn mensenogen zien toch net andere nuances of ervaren de kleuren in het echt op een andere manier. Of misschien legt mijn geest er wel een soort van “mooimaak” filter er over heen.

Dit plekje (In Trompenburg Arboretum, Rotterdam) is er zo een, waar ik eindeloos naar alle tinten groen kan kijken.

Nou ja, hoe dan ook, ik kan met heel veel plezier me laten overweldigen door de vele kleuren van de natuur.

Taal

In een krantenartikel zegt een 15jarige dat “hij zelf wel bepaalt hoe hij iets schrijft”. En daar sta je dan als leerkracht. Toen mijn generatie op school zat, had je niet het lef om te doen wat je zelf wilde. Links schrijven was uit den boze. Je leerde mooie ophalen, dunne lijntjes en vooral … tussen de lijnen blijven.

Maar nu zou je dus moeten kunnen doen wat jou het beste lijkt. Ja, dat weet je natuurlijk al prima als puber. Dan maak je ook je eigen taal. Als ik wel eens berichten zie met “straattaal”, lijkt het of ik een totaal vreemde taal lees. Ik kan er geen chocola van maken.

Dat uitdrukkingen soms veranderen, dat is van alle tijden. Gers, vet, puik, okidoki en nog veel meer is langzamerhand uit de taal verdwenen, met nog een heleboel andere woorden. En daar zijn dan weer andere uitdrukkingen voor in de plaats gekomen. Maar die ken ik niet zo goed, daar ben ik waarschijnlijk te oud voor 🙁

Wat nu ook hopeloos ouderwets schijnt te zijn, is je WhatsApp berichtje afsluiten met “groetjes”…. En een punt achter een zin zou wel heel “agressief” zijn?

Dat maakt me een beetje recalcitrant. Hoe ik mijn whatsappjes afsluit, maak ik nu toch echt wel zelf uit.

Nou ja…..! Ze kunnen me wat, DE GROETEN !! PUNT UIT !!

Kijk nou

We hebben helemaal geen plannen om een nieuwe auto te kopen. Maar ja, je komt weleens wat tegen op het grote wijde web en dan denk je bij jezelf: “dat is een leukertje. Die wil ik wel hebben”.

Maar nee, voorlopig dus nog niet. Maar als reclamefilmpje toch wel geinig en leuk om even te bekijken.

Als de clip niet start, dit is de link

Soms wel, soms niet

Een tijdje geleden bleek dit schilderij geschilderd te zijn door Pablo Picasso. De eigenaar vertelde dat zijn moeder het verschrikkelijk lelijk vond en eerlijk gezegd… ja, daar ben ik het ook wel mee eens. Maar ja, een Picassso, een echte. Die breng je niet zo maar naar de kringloop.

Ik heb in het echt diverse werken van Picasso gezien, heb kunstkenners zien zwijmelen bij zijn kunstwerken, waar ik onverschillig aan voorbij zou zijn gelopen. Die scheve gezichten, die afgrijselijke ogen soms…

Bron: Facebook / English Literature info

Vorige week zag ik dit plaatje en zonder te weten wie het had getekend, herkende ik ja… diezelfde Pablo Picasso. Die een prachtig ballet tekende, waaruit sprankeling, lichtheid en ontroering mij aanspraken. Want dat de man kon tekenen en een groot talent was, staat wel vast.

Dus als iemand me vraagt “Hou je van Picasso?” dan kan ik niet meteen een duidelijk antwoord geven. “Soms wel, soms niet” zal ik maar zeggen.

Goeie tip

Toen ik deze week wat foto’s van de Kralingse Plas liet zien, kreeg ik van Marthy de tip om één van die foto’s te gebruiken voor weer eens een andere kopfoto.

De oude foto was al een tijdje in gebruik, dus ik vond het een goeie tip. Zo’n kopfoto kun je regelmatig verwisselen. Ik heb daar al vaker over nagedacht, maar dan verschoof dat plannetje weer naar de achtergrond en werd het vergeten. Niet deze keer dus.

Dit is de foto waar het om draaide. Klein een stuk minder aandacht-trekkend dan zo groot boven het blog. Al moest er wel wat aan bijgesneden worden.

En nou ben ik benieuwd wat men er van vindt……?

Update:
Tja, bij nader inzien kan ik alleen maar beamen dat die horizon scheef zat, al was het mij (nog) niet zo opgevallen. Inmiddels heb ik hem bijgewerkt. Bedankt voor jullie commentaar.

Nog meer wandelen

Vorige week was het was toch veel te mooi weer om binnen te blijven? Het leek soms wel zomer. Dus spraken de Ganzen af om een rondje Kralingse Plas te doen.

Dat betekende dat we iets vroeger weggingen, de metro naar Kralingen namen en daar in kordate pas naar de Kralingse Plas liepen. Met onderweg natuurlijk regelmatig een korte fotostop voor de heerlijke herfstkleuren.

Halverwege even een rustmoment om bij te praten, koffie te drinken en sanitaire stops in te lassen. Wat valt er verder nog aan toe te voegen dan wat foto’s van onze gezellige wandelochtend?