Author Archives: KnutzEls

About KnutzEls

Hallo, dit is het weblog van KnutzEls. Samen met Leo woon ik in Rotterdam. Onze twee zonen zijn al lang volwassen en wonen elders. Ik heb vele hobbies, die allemaal min of meer creatief zijn. Maar ook reizen vind ik heerlijk, of het ver weg of dichtbij is. En tijdens die reizen fotografeer ik van alles onderweg. Ik hou ook nog van wandelen, lezen, puzzelen en naar muziek luisteren. Speciaal voor mijn 61e verjaardag kreeg ik dit blog van jongste zoon. Zijn vertrouwen in moeders IT-kennis is groot, maar hij blijft op de achtergrond als steun en toeverlaat bij technische problemen

Maandag met muziek

Posted on by

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Oudste studeerde in Groningen, dus we hebben wel een binding met deze stad. Waren er vaak, hebben er veel gelopen en veel gezien. Nu komen we er nog zelden. Maar dan is er Janneke de Jager die Groningen bezingt. Zijn we weer even terug 😉

Als de clip niet start, dit is de link

Chocola

Posted on by
Bron: Instagram / Aumaryguichon

Al eerder postte ik hier een filmpje van Aumary Guichon. de patisserie kunstenaar die alles kan maken van chocola en patisserie.

Ik zie heel veel van zijn filmpjes op Facebook of Instagram, maar nou hoorde ik dat er ook een Netflix serie over hem en zijn banketbakkerschool is. Nou ja, banketbakker, dit is gewoon kunst.

Het is niet alleen mooi, aar ook alles kan worden gegeten. Alles is met de beste en verse materialen gemaakt. Vaak wordt er aan het eind heerlijk in gehapt.

Soms maakt hij kleine maar zeer verfijnde dingen, een levensechte Chaneltas bijvoorbeeld. Maar ook heel ingewikkelde constructies of bouwwerken, zoals een vuurtoren, compleet met aangespoelde inktvis, zand en golven. Ik vind zoiets fascinerend om te zien.

Die Netflix-serie ga ik dan ook volgen, de eerste aflevering heb ik al gezien. Het format lijkt op veel van de uitzendingen zoals Heel Holland Bakt of The Great British Bake off. Met spectaculaire opdrachten, tijdsdruk en stress, die dan tot enorme bloopers leiden.

Maar aan het eind wacht de finalist een flinke geldprijs. En een carrière die klinkt als een klok.

Oude bekende

Posted on by

Ineens zag ik ze overal. Een beetje veranderd van uiterlijk, niet meer het bekende papieren potje waar je gaatjes in het deksel moest prikken. Maar meer eigentijds, rechttoe rechtaan, maar nog wel gelukkig dezelfde kleuren en ook het meisje was nog steeds compleet met mutsje.

We kochten een potje, uit nostalgie en omdat we die smaak wel weer eens wilden proeven.

Smaakte het nog steeds zoals toen? Dat weet ik eigenlijk niet zo goed. Het is nog steeds pittig, hartig. Maar de geur lijkt minder uitgesproken. Minder zweetvoetenlucht, misschien nu wat acceptabeler?

Maar een witte boterham met een flinke lik roomboter en een dun laagje Zwitserse kaas is nog steeds lekker! Dat blijft voorlopig nog wel op tafel staan.

Roetzwart

Posted on by
Gegenereerd met AI.

Vandaag is het een roetzwarte dag. Tenminste als je de commercie moet geloven.

Al weken lees ik over Black Friday. Over wat er allemaal in de aanbieding zal zijn, wat er nog meer in de aanbieding zal komen en welke aanbiedingen ik vooral niet mag overslaan.

Ach, eigenlijk heb ik niks dringends nodig. Ik zal me dan ook niet in de menigte storten om nog meer van allerlei -op den duur- toch niet zo handige dingen aan te schaffen.

Nodig of niet?

Posted on by
Bron: Google foto’s / Amazon

Vragen jullie je wel eens af hoe mensen in vroeger tijd dingen regelden? Nu is er zo veel te koop, voor alles wordt een oplossing gemaakt en verkocht. Maar vroeger…. hoe deden ze dat dan?

Neem nou je vieze was als je op reis bent.

Als ik terug ga in mijn herinnering, dan weet ik niet meer hoe mijn moeder dat deed. We gingen natuurlijk ook niet zo vaak op vakantie. Maar ongetwijfeld had ze een oplossing. Er iets speciaal voor kopen, dat zou ze nooit gedaan hebben. In een oude plastic of katoenen tas, daar paste die vuile was toch ook prima in.

Zelf gebruiken Leo en ik daar nylon zakken voor, waarin slaapzakken verpakt waren. Stevige, donkerblauwe zakken die nauwelijks iets wegen. Na afloop van de vakantie gaan ze in de was en daarna in de koffer voor een volgend keer.

Maar al meerdere keren zag ik speciale “cubes” voorbij komen. Te koop voor bijna 20 euro. En dat vind ik dan behoorlijk aan de prijs. Maar ja, er zal wel markt voor zijn.

Wachten

Posted on by
Bron: Facebook

Het moet echt heel lekker zijn, de Dubai-chocolade reep. Al diverse mensen hebben het geproefd en waren enthousiast.

Op dit moment is er al zo veel te snoepen in de winkels, dat ik nog maar niet gekeken heb waar ik hem kan kopen.

Maar vorige week was er in diverse plaatsen in Duitsland voor het eerst zo’n reep te koop. En dus stonden er rijen mensen bij de winkels van Lindt.

Niet zomaar een paar mensen, die hun snoeplust niet konden bedwingen, maar honderden mensen. In Stuttgart, in Frankfurt wachtten sommige mensen al vanaf 4 uur ’s nachts op een kans zo’n reep te kunnen bemachtigen. Voor een stuk chocola? Het moet niet gekker worden.

Ik wacht wel tot de hype is uitgewoed. Beter voor mijn lijn, beter voor mijn portemonnee.

Boek

Posted on by
Janet Skeslien Charles: De Franse boekenbrigade

Het boek “De Franse boekenbrigade” van Janet Skeslien Charles beschrijft een deel van onze geschiedenis, die niet al te veel aandacht heeft gekregen.

In de eerste wereldoorlog waren er een aantal Amerikaanse vrouwen die zich het lot van de Franse bevolking aantrokken en hulp gingen bieden. Ondanks bezwaren van hun familie.

Ze betrokken ze een kasteel in Blérancourt, van waaruit de hulp werd geboden. Hun organisatie, die CARD werd genoemd, kreeg te weinig aandacht. De vrouwen gingen gekleed in lichtblauwe uniformen, die duidelijk maakten dat ze vredelievend waren.

Het boek berust op werkelijkheid, al vond ik het soms iets te veel fantASIE. Ik miste duidelijkheid over hoe en waar ze hulpgoederen konden kopen. Er moeten heel veel problemen geweest zijn, maar die kwamen niet zo uit de verf.

Al met al toch een boek dat het waard is om te lezen, alleen al omdat ik vind dat de geschiedenis meer recht mag/moet doen aan het vele werk dat door vrouwen, onder barre omstandigheden, werd verricht. En ook nu zetten vrouwen zich in voor hulpbehoevenden en ook zij verdienen onze aandacht.

Maandag met muziek

Posted on by

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Het filmpje mag misschien een beetje luguber lijken, het advies van “The Demoniqs” is duidelijk: wacht niet tot het te laat is, maar “Enjoy yourself, its later than you think”. Fijne maandag!

Als de clip niet start, dit is de link

Lui

Posted on by
Bron: Facebook

Zo te zien ben ik niet alleen soms een beetje lui.

Want vandaag heb ik niet zo veel zin om een nieuw blog te maken.

Dus moet het voor deze ene keer maar zo. 😉 😉 😉

Zelfs de foto maakte ik niet zelf, maar leende ik van Facebook.

Gescheiden

Posted on by

Dit is een nou een typisch bankje voor mensen die uit elkaar gaan, of gescheiden zijn. Je moet nog wel met elkaar in gesprek, maar persoonlijk of lijfelijk contact dan toch liever niet.

Je zou denken dat zo’n bankje voor de rechtbank staat, maar dat is niet zo. Ik trof het aan ergens op een straat in Rotterdam.

Het lokt niet om er op te gaan zitten. Eigenlijk totaal nutteloos. Niet mooi, niet fraai onderhouden, niks an eigenlijk.

Ik heb geen idee waarom het er staat. Maar misschien zie ik de verborgen betekenis niet zo goed….