Zo nu en dan eten wij graag een boterhammetje of cracker met honing. Maar vaak zit dan de lepel te vol en moet die een tijdje uitdruppen. Of je moet de lepel aflikken. Op zich natuurlijk geen probleem, maar toch….
Een tijdje had ik een honinglepel, van bamboe. Je kent ze wel, met spleetjes waar de honing tussen bleef en die ook moest uitdruipen. Het was geen succes, want we hebben te weinig geduld om dat lepeltje echt goed leeg te laten druipen. Ook lastig om schoon te maken en soms werd het een vieze kleverige smeerboel.
Tot ik een paar weken geleden in een Duitse supermarkt een RVS honinglepel vond. Met een soort van spiraal om de honing op te halen en met een flinke knik in de steel, waardoor de lepel op de rand van het honingpotje gezet kan worden. Topuitvinding, want de honing kan nu rustig uitdruipen en het schoonmaken van zo’n roestvast lepeltje is een eitje.
Er zat ook een soortgelijke jamlepel in de verpakking. Ook best handig, maar jam scheppen kan prima met een gewoon lepeltje. Die neem ik er dus maar op de koop bij.
Lijkt mee heel handig, daar is duidelijk over nagedacht. Denk ook dat ze in Duitsland veel handige kleine apparaatjes hebben.
Heel handig. Ik heb hem in lepelvorm voor de jam.
Ja, handig!
Deze heb ik nooit gezien, maar wij hebben bij een speciaal houten honingpotje ook een houten ronde spatel; en daar blijft niks aan zitten…
Nooit eerder gezien. Grappig. Je zou er honing voor gaan eten.
Ik doe het gewoon met een lepeltje met lange steel, en wat er niet vanzelf afloopt… Lik ik eraf.
Praktisch én degelijk!
Lie(f)s.
Onze houten honinglepel heeft een opruimactie niet overleefd. Deze ziet er erg handig uit. Wij eten te weinig honing om tot de aanschaf van een nieuwe over te gaan.
Superhandig ding, zeg!
Ik gebruik een mes. Dat is makkelijk afdruipen en makkelijk schoonwassen.
Ja dat lijkt me inderdaad handig! Maar in mijn geval overbodig.