Hoe klein Nederland ook moge zijn, wie in Groningen om “krootjes” vraagt bij de supermarkt, krijgt hooguit opgetrokken wenkbrauwen te zien. Bietjes heten de rode knollen in de rest van Nederland.
Maar dat geldt niet alleen voor groenten, ook allerlei voorwerpen zijn bekend onder verschillende namen. Ikzelf vraag om het veger en blik als er iets gemorst is. In zuidelijk Limburg zegt men blik en veger, dat verschilt nog niet zo veel. Motveger en blik is in mijn ogen iets onbekends. Bij een blik en asvarken kan ik me niet veel voorstellen. Vuilblik en veger en schuiver en blik klinken weer wel een beetje bekend. En dat ziet het er ook zo’n beetje hetzelfde uit.
Een metalen blik ken ik nog uit mijn kindertijd, maar nu is dat blik toch echt van plastic gemaakt. De veger van nu is ietsje kleiner dan het grote exemplaar met de harde haren, die ik me herinner. Ik geloof dat mijn moeder wel een wat zachter en kleiner exemplaar had, maar noemde dat dan weer een stoffer.
In het Engels vraag je om een “dustpan”. Of daar een veger bij inbegrepen is weet ik niet. Net zo min als bij de “pelle à poussière” in Frankrijk.
Een heel blog naar aanleiding van een klein glaasje dat kapot viel en de foto op Instagram, die daarna toevallig voorbij kwam.
Wij eten bietjes, lekker met speklapjes. En we gebruiken een stoffer en blik.
Hier gebruiken we ook stoffer en blik of veger en blik.
In het zuidelijke deel van Brabant spreken wij over:handveger en blik,handveger van hout en kokos borstel,blik van zink met houten handvat, wat we voor buiten gebruiken(nooit binnen).
Lang geleden voor wat kruimels op het vloerkleed kruimelveger. Voor kruimels op Desso tafelkleed kruimelborstel.En nu oplaadbare kruimeldief en de stofzuiger.
Leuk blog!
Ik heb nu een plastic “stoffer en blik”.
Opgeruimde groet,
In Limburg eten ze ook kroëtjes
Hier is het een stoffer en nog steeds een metalen blik.
Wij hebben een stoffer en buitenmodel blik erbij, heel handig. Maar ook een kleinere plastic, ook borstel is anders. Ligt er maar helemaal aan wat ermee geveegd moet worden welke we gebruiken.
Als ik het over harstkarbonade heb, dan weten ze echt niet wat ik bedoel. In de Rotterdamse regio was (of is dat nog?) dat de benaming voor schouderkarbonade. Ik weet nog, dat ik in Drenthe vroeg aan een winkelier of ik wat losse munten zou bijpassen, zodat hij mij een briefje kon teruggeven. Het antwoord was niet: ‘nou, heel graag’, maar ‘dat mag wel’. Ik was nog wat verontwaardigd ook, maar nu ben ik er al lang aan gewend.
Krootjes zijn onbekend hier, maar veger en blik weer wel.
wat een leuk coincident! met als gevolg een “college” over “ons” veger en blik. dat er zoveel verschillende benamingen zijn hiervoor in ons kleine landje, erg interessant. zelf heb ik nog een metalen blik en veger, maar dit is voor gebruik in de tuin. en we hebben ook nog een schuiertje met gedecoreerd blik voor de kruimels op tafel, maar wordt niet als zodanig niet gebruikt!
Ik gebruik een stoffer en blik. Een schuier was bij mijn oma thuis een klein vegertje voor op tafel.
Ik gebruik veger en blik en stoffer en blik allebei. Krootjes aten wij vroeger thuis in Dordrecht ook. Maar hier eet ik bietjes.(de term rode knollen ken ik niet)