Op 5 april 2011 schreef ik dit blogje:
Voor of na-deel
Bewegen is goed, zeker als je gewicht een beetje te hoog is. Dus klom ik gisteren maar weer eens op de fiets om naar de supermarkt te gaan. Niet rechtstreeks, maar met een ommetje. En op de terugweg, met op de bagagedrager een tas met bloemkool, sla en mager beleg, ook met een ommetje weer terug.
Maar ja, toen ik op een bepaald moment de bocht naar rechts wilde nemen, kwam van de andere kant een klein autootje aan. De bestuurster had alleen oog voor het verkeer van rechts, dus nam ze de bocht lekker krap. Mij, de fietser van links, zag ze compleet over het hoofd. Ik kwam shocking klem te zitten tussen haar zijspiegel en de stoeprand en zag geen andere uitweg dan me domweg te laten vallen. Boem, daar lag ik op de straat, met de fiets over mij heen.
Wat ik toen geroepen heb, zal ik maar niet herhalen. Not at all ladylike.
Ach, eigenlijk mankeerde ikzelf niet veel, een beurse plek op mijn knie, misschien later wat spierpijn. De fiets heeft meer geleden en moet nu naar de fietsenmaker.
Maar zoals elk nadeel se voordeel hep….. Nu weet ik tenminste dat het op een dikker achterwerk beter valt dan op een klein kontje. En dat mijn botten nog steeds in prima conditie zijn. Geluk bij een ongeluk!
P.S.:
En nu, anno 2025? Ach fietsen doe ik al lang niet meer. Nadat ik nog een paar keer gevallen was, met wat blauwe plekken als resultaat, kreeg ik een steeds groter wordende fietsangst.
En toen, in 2016 na mijn hartoperatie, was de maat vol. Fiets weggegeven!! Ik loop wel, pak de auto of het OV. Maar op de fiets zie je me niet meer. Ben ik meteen ook af van dat helm-vraagsstuk.
Ik fiets ook graag en met helm, dat is gewoon verstandiger. Maar ik fiets zeer zelden in de stad, bijna altijd op het platteland.
Dapper hoor, maar helaas….
Ik voel me meer thuis in de auto, dan maar wat minder snoepen…
Ik kan me voorstellen dat je op een gegeven moment niet meer durft inderdaad.
‘k Fiets ook al een hele tijd niet meer…
Toch gaan voor dat gezonde (eten) hé…!
Lie(f)s.
Wat een verhaal. Dan vergaat je op een gegeven moment de lol om de fiets te pakken wel. Een leuke postzegel bij je verhaal
Bij mij een andere situatie, door artrose en krachtverlies in handen kon ik niet meer normaal op- en afstappen van gewone fiets, kon stuur niet in bedwang houden. Fietsen was in de stad al geen hobby van me.
Maar 10 jaar geleden naar platteland verhuisd en door ook artrose in rest van lichaam was wandelen ook geen optie meer
Heb een simpele driewieler gekocht op MP voor 100 euro, zonder versnelling of electriek, om te proberen of dat wel wat voor me was.
De eerste keer bochten nemen was doodeng maar ik wende snel en het was heerlijk te kunnen gaan zitten en rustig te gaan trappen. Na een tijdje heb ik toch een met electriek en versnellingen gekocht en ben er zo blij mee!
mooie herhaling en wat een geweldige postzegel!
Vervelende ervaringen beschrijf jij.
Ik denk er juist over om een fietshelm aan te schaffen.
Lopend, fietsen en ov-end verplaats ik mij.
Vriendelijke groet,
Ik hoop dat ik weer kan fietsen over een poos. Met helm, maar dat deed ik al