Net als voorgaande jaren begin ik de week met muziek. Met melodieën die vrolijk maken, je ontroeren, waarom je soms om moet lachen of die je zo raken, dat je even stil moet gaan zitten. Modern, een beetje klassiek, uit de jaren van mijn jeugd, songs van nu of strepige opnames uit de oude doos. Kortom, van alles wat en hopelijk voor elk wat wils.
De hele ploeg is gaan skieën, maar dat ging niet helemaal goed. Dan maar een beetje improviseren bij het optreden. Maar “always look on the bright side of life” zeggen en spelen de The Gypsum Kings.
Dit noem ik altijd de dikke en de dunne humor en dat kwabje zit niet in mijn brein
en vertrek geen spier van mijn gezicht.Terwijl mijn man niet meer bijkomt van het lachen!
Dat hebben ze knap voor elkaar gekregen.
Wat leuk. Wij zitten hier te stikken van het lachen. Mooi begin van de dag!