Zo’n spaarpot hadden veel kinderen in Rotterdam, van de Spaarbank te Rotterdam. Ik ook, niet zo glimmend, maar groen.
Daar ging een deel van mijn zakgeld in. Hoeveel zakgeld had ik dan? Dat weet ik niet meer, maar veel was het niet. Mijn spaarpot werd dan ook niet snel gevuld. Maar kreeg ik wel eens een dubbeltje of een stuiver, dan ging dat allemaal in die pot.
Ik kon hem niet openmaken. Daarvoor moest ik naar de spaarbank. Het geld werd dan geteld en op mn spaarboekje gezet. Gewoon, met een pen, opgeteld en afgestempeld. Kom daar nou eens om.
Ik had ook dezelfde in het groen. Tegenwoordig hebben kinderen ook een bankrekening en sparen en betalen digitaal.
Ja, die had ik ook. En dat dat spaarbankboekje, dat werd door mij als een schat bewaard.
Nooit gekend hier in Vlaanderen!
Lie(f)s.
Kan me wel een blikken spaarpot herinneren uit mijn kindertijd waar figuurtje zijn tong uit stak waar we muntje op legden en ingeslikt werd,het was meer spelen dan sparen volgens mij.
Kan me ook niet indenken dat mijn moeder met 2 kleine kinderen en weduwe kort na de oorlog zaken deed met de bank.Ben uit de tijd dat 2e vader het wekelijkse loonzakje thuis bracht en moeder op en top moeder en huisvrouw was.
Sparen en bankzaken begon voor mij toen ik voor burgemeester en wethouders ging werken.
Zoiets heb ik niet gehad volgens mij. Wel een spaarbankboekje natuurlijk waar zo nu en dan een klein bedrag werd bijgeschreven en soms de rente, wow, kreeg je zo maar van de bank.
Leuk, zo’n potje had ik ook. Nostalgie, Els, nostalgie
ja zo ging dat in onze jeugd. ik vond dat heel interessant daar bij die spaarbank!
Leuk die herinnering.
Hey die heb ik ook en het groen gehad. Leuk.
Ik ben een zilvervloot spaarkind.
Nu gepensioneerd moet ik leren dat dit de tijd is om gespaard geld uit te geven.
Leuk blog, brengt nostalgische herinneringen.
Warme groet,