Van Marijke kreeg ik een grote bol, die ik niet zo 123 herkende. Het was een flink uit de kluiten gewassen Amaryllis-bol.
Ze vertelde dat ik hem niet in een pot met aarde hoefde te zetten. Hij kon zo op een schaal, zonder water. Alleen een beetje sproeien zo nu en dan. En later maar een klein beetje water onder in de vaas.
Zo gezegd, zo gedaan. Eerst had ik een wat kleiner schaaltje, maar daar dreigde hij om te vallen. Dus werd het deze blauwe vaas.
En al na een paar weken zag ik hem groeien. Drie stengels kwamen naar boven, met flinke knoppen. Nu is er één stengel uit. Al vijf grote rode bloemen zitten er aan. En de tweede stengel belooft ook binnenkort uit te komen. Stengel drie is nog een beetje klein, maar daar heb ik ook vertrouwen in.
Inmiddels weet ik dat de bol na de bloei in een pot met aarde en naar buiten kan. En dan hoop ik dat hij overblijft, zodat ik er volgend jaar weer van kan genieten.
Ik ben vol ontzag.
De mijne is nog lang niet zover helaas
Het is een pracht.
Ik heb er nog een onder de aarde staan, benieuwd wanneer hij uitkomt.
Zo mooi om zo’n ding te zien groeien. Ik geniet er altijd weer van. Heb er net eentje gekocht
Dat ziet er mooi uit Els, per slot moet je maar afwachten of er iets uit zal komen .Toevallig kreeg ik er ook een van een vriend en die bloeit ook tegen de klippen op!
Wat een kracht heeft zo’n bol. Daar ga je vast heel lang plezier van hebben.
Hoe mooi…!
Lie(f)s.
Ja, die vind ik ook altijd heel leuk. Vroeger thuis kwam er elk jaar een mannetje langs de deur om ze te verkopen…
Een heel dankbare bloem, overgehouden heb ik ze nog niet.