Dit schilderij van Norman Rockwell laat niets te raden over. Het is duidelijk, dochter is te laat thuis gekomen. De schuchtere jongen achter haar kijkt schuldbewust. Hoe zal hij zich daar nou uit kunnen redden?
Het is een plaatje uit een tijd die al ver achter ons ligt. Tegenwoordig gaan jongelui uit rond de tijd dat pa en ma naar bed gaan. Hoe laat of hoe vroeg het is als ze thuis komen….. dat merken we vanzelf wel.
Maar ik moest toch weer terug denken aan de keren dat ik ná 12 uur thuis kwam en moeder al boos boven aan de trap stond. Vóór 12 uur, en geen minuut later. Tijd was tijd en daar had ik me aan te houden!
Ach en ze waren nog zo leuk naar een schoolbal geweest gezien de kleding.
Mijn moeder was vrij soepel.
‘k Kreeg redelijke vrijheid…
Lie(f)s.
Ik krijg behoorlijk wat flashback’s bij deze geweldige plaat!
Ik weet nog dat mijn schoonmoeder, die ik toen nog niet kon, ons achterom thuis stond op te wachten, we waren volgens mij niet eens te laat…
Door een zo’n plaatje weet je meteen weer hoe de verhoudingen zijn veranderd!
Mijn ouders zeiden: hoe laat denk je thuis te komen? En als ik dan half één zei, diende ik me daaraan te houden.
Wat een geweldige Rockwellplaat. Ook voor mij herinneringen: mijn vader rechtop zittend in zijn bed met de deur open. Geen schijn van kans dat ik er ongezien langs kon.