Ik zag deze foto op internet, ik weet niet meer waar. Maar onmiddellijk was ik terug in de tijd. Lang, lang, heel lang geleden, de tijd dat ik bij mijn oma in het kleine keukentje stond.
We kwamen er niet zo vaak op bezoek. Maar als we er dan waren, wilde ik altijd meteen weer kijken naar dat mooie rek, met die fraai versierde potten.
Ik was veel te klein om er bij te kunnen, maar soms wilde iemand me wel optillen of liet oma me zien wat er in zat. En dan geurde de keuken ineens naar… ja waar naar?
Naar laurier, kaneel, nootmuskaat. En misschien ook wel naar gember of kurkuma. De enige zus van mijn vader, tante Truus, was in Indië geweest en had het nodige meegenomen. Bij haar rook het ook altijd anders dan bij ons thuis, maar wel heel lekker, vond ik.
Die kruidenrekken zijn al weer lang uit de mode. En allerlei exotische kruiden kunnen we nu te kust en te keur kopen in de supermarkt of toko. Maar dat voelt toch net een tikkie anders dan toen…
Waarvan weet ik niet maar ik herken het. Vond het prachtig, toen.
Ik ken ze wel, maar weet echt niet waar ik ze gezien heb, volgens mij bij de oma van mijn vaders kant. Maar zeker weet ik het niet.
Ja mooie herinnering! Mijn oma had een lade met zakdoeken met allemaal stukken Vinolia, tres chic zeep. Die geur vond ik zo heerlijk dat ik nu nog steeds stukken van die zeep in mijn linnenkast heb liggen. De geur van mijn oma en van wel 60 jaar geleden
Geuren kunnen heel bepalend zijn voor een herinnering!