Levertraan

Deze foto vond ik op Instagram, het is een opname van Robert Doisneau. Eigenlijk weet ik helemaal niet wat die jongens in hun mond gestopt krijgen. Maar mijn fantasie ging op de loop.

Bron: Instagram / Robert Doisneau / Simpleisbeautifulphotografy

Meteen proefde ik weer de levertraan, die ik van mijn moeder moest slikken. Nou ja, dat was één keer, want ik spuugde het onmiddellijk weer uit. Maar vergeten doe ik nooit. Alleen de lucht deed me al kokhalzen. Getver, wat smerig!

Deze jongens staan ook niet te trappelen, maar of ze veel kans hadden de vieze slok te ontlopen? Het lijkt me een onwrikbaar ritueel. Het moest en zou naar binnen, voor je gezondheid!

En dan vraag ik me af, wat zou er van al die jongens geworden zijn? Zijn ze echt groot en sterk geworden? Zijn ze nu oud, maar nog gezond en fit?

Dat is een vraag waar ik nooit antwoord op zal krijgen.

11 thoughts on “Levertraan

  1. Als ik daar nog aan denk… we kregen ook een sdhepje suiker na, hoef je niet te vragen hoe smerig het was.

  2. Ik kreeg ook sinatran en dan was de smaak wel te doen. Maar het vervelende van al die goede levertraanprodukten en trouwens van alles vis is dat je het zo lang kan blijven proeven, een klein boertje en je proeft het weer.

  3. Mijn zus zette als meisje de fles levertraan gewoon aan haar mond. Gelukkig kreeg ik – veel later geboren – elke avond een lepel Sinatran, dat was levertraan met een sinaasappelsmaak. Nog steeds smerig, maar toch wat beter. Daarna meteen een beker melk, die al klaarstond want die smaak moest weg. Ik hou niet van vis, dus ik slik wel een soort levertraan (visolie met Omega 3) in capsulevorm elke dag. Dat proef je niet.

  4. Ja ik ook. Ik was een afwijkend soort denk ik want iederéén vond het smerig. Ik vond het niet heel erg.

  5. Heel Nederland slikte levertraan in die tijd, ook ik zei de gek, en we leven nog steeds en worden steeds ouder…

Comments are closed.