Film

Weer gingen Leo en ik naar de film, en weer een Italiaanse: Nata per te. Een film die bijna naadloos aansloot op de film over Maria Montessori.

Dit is de link

Lucca is verzorger in een tehuis voor gehandicapten. Een tehuis waar de mensen zich thuis voelen en met elkaar een soort familie vormen. Ook Lucca zou graag een eigen gezin hebben. Maar als homo is het in Italië niet mogelijk een kind te adopteren.

Dan hoort hij dat een baby met Down is achtergelaten in het ziekenhuis. Niemand lijkt haar te willen adopteren. En toch wil de rechter niet toestaan om de zorg aan Lucca over te dragen.

Hij komt in contact met een advocate die zegt wel een maas in de wet te weten. Het wordt een slepende en zeer emotionele zaak. Lucca’s vriend trekt het niet meer, verlaat hem.

Lucca begint te twijfelen… wil hij niet te veel? Kan hij opboksend tegen de autoriteiten? Maar zijn verlangen naar een kind is zo groot dat hij tenslotte zo overtuigend pleit voor zijn zaak dat ook de rechter overstag gaat.

De film is gebaseerd op een waar gebeurd verhaal. Wij waren allebei ontroerd en zeer onder de indruk.

5 thoughts on “Film

Comments are closed.