Op één van de mooie -nou ja droge- dagen van deze lente wandelden de Ganzen langs de Rotte.
Het was niet erg druk, te winderig misschien? Maar daar zat ineens een man aan de kant. Krukje, tekenmap, doos met potloden naast hem en volkomen opgaand in zijn tekenwerk.
Ik stond even te kijken en vroeg of ik hem mocht fotograferen. Ja hoor, prima! Ondertussen ging hij gewoon door.
Het werd een leuk plaatje onder zijn handen, zag ik in de gauwigheid. En het onderwerp wilde ik ook wel even fotograferen. Een klein zeilbootje, aan de overkant tussen het riet.
Ik voelde het ook meteen weer een beetje kriebelen. Lekker zitten, tekenen en de wereld langs je voorbij laten komen. Misschien dat ik die hobby ook maar weer eens moet oppakken….?
Hier maak ik uit op dat jij kunt tekenen, leuk!!
Ik teken nog als een kleuter 🙂
Ik zou willen dat ik het kon, tekenen. Dus oppakken Els, lijkt me heerlijk om te doen.
…en rustgevend….
Als je dat kunt, zou ik dat zeker doen!
Gewoon doen, mijn handen zijn niet meer zo vast, daarom doe ik het nu digitaal.
Altijd doen! Volgens mij is dat reuze ontspannend om te doen.
Nou ken ik je toch best goed. Maar dat je tekende… dat heb ik nooit geweten en ook nooit gezien. Leuk. Doen!