Tijdens de zangclub gaat mijn telefoon. Een bericht van thuis, van ons vaste nummer. Wat vreemd….! Ik wil onmiddellijk reageren, maar mijn telefoon doet zo gek. “Pas op” zegt iemand, “straks ben je gehackt”.
Ik ga naar de gang en probeer het nog eens. Weer werkt de pincode niet. En opnieuw gaat het apparaat. Weer een oproep van thuis….! Er is iets met Leo, schiet het door me heen. Iemand probeert me te bereiken….!? Paniekerig ga ik zitten en probeer de oproep te beantwoorden. Dat lukt, gelukkig.
Het is Leo zelf, die me vraagt of ik zijn telefoon heb meegenomen. En dan valt het kwartje. Zijn apparaat en de mijne zijn bijna gelijk. Alleen de hoesjes verschillen. Het mijne donkerblauw en het zijne ietsjes lichter en met een extra randje.
Het was die ochtend nogal rommelig in huis en zodoende nam ik in de haast de verkeerde telefoon mee. Gelukkig het raadsel is opgelost. Ik slaak een zucht van verlichting. Paniek om niks…
De schrik alleen al dat je elkaar niet kan bereiken.
Wij hadden ook hetzelfde hoesje. Is vrij snel veranderd, hihi. Maar ik begrijp je schrik helemaal
Oeps de laatste mag je verwijderen dat was een voutje
En de bouwmarkten lachen in hun vuistje, Dat wordt veel timmeren aan al die kisten.
Kan een keer gebeuren toch… Maar schrikken doe je zeker.
Pfff….dat was even schrikken! Het zou ons ook kunnen gebeuren, we hebben alle twee een zwart hoesje. Een volgende keer wil ik een knalrode.