In de Ommoordse bieb hield het Gilde een lezing over oud Rotterdam. Echt oud, want de beelden die voorbij kwamen hadden weinigen van de mensen daar met eigen ogen gezien.
Uiteraard kwam het grote bombardement aan de orde, waarbij de hele binnenstad in één klap verdwenen was. Maar door de plek van toen te plaatsen in de stad van nu werd veel duidelijk.
Eén van de gebouwen die we zagen, was het Coolsingelziekenhuis. Het was een zeer bekende plek en veel inwoners moeten er wel eens een tijdje verbleven hebben.
De gids vertelde dat het gebouw destijds gebouwd was met allerlei (toen) moderne snufjes, onder andere had het een hijskamertje. Ja, dat heette toen zo, maar nu noemen we het een lift.
Nederlanders zijn dus al langer met de verengelsing van de taal besmet. Want in Duitsland zegt men nog altijd Aufzug, in Frankrijk heet zoiets een ascenseur en ook in Italië zegt men ascensor, net als in Spanje.
Wat hebben wij Nederlanders toch met al die vreemde woorden en begrippen? Misschien klinkt “hijskamertje” nu wel een beetje onbeholpen, maar iedereen wist meteen wat het was.
Hijskamertje, nooit van gehoord!!
Leuk.
Het Zuid Afrikaanse hijshokkie vind ik leuker dan kamertje.
Toen ik in 1975 ging werken in het stadhuis van Den Haag was daar een Paternoster, open “kamertjes” waar je in kon stappen, ging altijd door
Ik vind hijskamertje ook best wel leuk…
Wij Nederlanders doen dat graag, buitenlandse woorden in gebruik nemen. Ik probeer het te voorkomen maar betrap mezelf erop dat ik het soms ook doe.
LOL, wat grappig van dat hijskamertje zeg!
Gemakzucht, daar houd ik het op.
Veel Engelse -Amerikaanse woorden zijn kort.
Ik houd van deze woorden.
In het Vlaams en ZuidAfrikaans, maar ook in het Surinaams zijn dit soort mooie, beeldende woorden te vinden.
Nostalgische groet,