De scheurkalender van vorig jaar ging over “die goeie ouwe tijd”. De tijd zonder mobieltjes, digiD, internet en altijd en overal bereikbaar zijn. Over een tijd waar haast niet leek voor te komen.
Maar dat is natuurlijk onzin, want gestreste mensen zijn van alle tijden. Alleen konden we niet zo snel elkaar bereiken. Hoe ging dat dan toen?
Op 8 februari 2022 las ik dat een platteland huisarts daar wel een oplossing voor gevonden had. In geval van een zieke ging men naar het plaatselijke café en liet zich op de “dokterslijst” zetten. Kwam de arts dan in het dorp aan, haalde hij de lijst in het café op en wist hij zo wie zijn hulp nodig had. Een veearts wist of zijn vrouw gebeld had, wanneer er een vlag buiten aan het café hing. Een kwestie van even bellen en hij wist meteen welke patiënten er waren.
Uiteraard ging de huisarts dan op huisbezoek. Kom daar tegenwoordig nog eens om….
Huisarts was vroeger een heel ander beroep dat tegenwoordig. Ze moeten nu ook zoveel patiënten hebben dat ze toch ook geen tijd hebben?
Bij mij ging het mis. De huisarts liet een telefoonnummer achter van de volgende patiënt waar hij bereikbaar zou zijn maar was daar niet te vinden na het telefoontje van Mart vanuit het familiebedrijf waar wij boven woonden. Toen heb ik onze dochter maar zelf ter wereld gebracht.
Onze vorige huisarts kwam nog aan huis hoor.
Deze, die wij nu hebben denk ik ook wel, in ons geval dan.
Een huisarts bestaat volgens mij niet meer…
Zonder moderne middelen was men effectief bezig, de mensen werden uitgedaagd.
Zeg dat wel!
Mooi die verhalen van vroeger… En zo’n scheurkalender vind ik ook leuk!