Toen ik deze foto op Facebook zag, borrelde mijn herinneringen aan het het boek van Frank McCourt en het Ragged School Museum in Londen weer op.
Hoewel de foto niet bij het museum behoort, laat het op schrijnende wijze zien onder welke omstandigheden in vroeger tijd de arme bevolking moest sappelen om een aalmoes te verdienen. Ook de kinderen moesten meewerken en dus was een initiatief zoals dat de Dr. Bernardo meer dan noodzakelijk.
De moeder en haar kinderen maken luciferdoosjes. De kinderen werden er op uitgestuurd om het hout en de materialen voor de doosjes te halen. Het was het minst betaalde werk. Van het hongerloontje dat ze er mee verdienden, moesten ze ook nog zelf de lijm en de touwtjes om het hout betalen.
Die tijd hoeft niet terug te komen. Maar de armoe van nu staat toch in schril contrast met de armoe toen.
Dit was diepe armoede, laten we hopen dat dat nooit meer terugkomt.
dan vraag je je af voor welk doel die mensen leefden. Erg gelukkig kan je hiervan niet worden.
Dat is inderdaad pas echte armoede. Dat gaan niet over ‘niet op vakantie’ kunnen of zo.
Een ellendige tijd, stel je je eigen gezin eens voor in die situatie…
Godzijdank is dit soort diepe armoede in ons deel van de wereld niet meer aan de orde.