Laatst dook er zomaar ineens een piepklein vogeltje op in onze tuin. Het leek wel een duikelaartje als hij probeerde op een vijverplant wat water te drinken. Het was geen meesje, winterkoninkje of roodborst. Ik had hem nog nooit gezien in de tuin.
Een paar dagen later zat hij er alweer en toen zagen we hem in de appelboom verdwijnen. Zoeken in het vogelboek leerde dat het om een puttertje ging. Niet echt een heel zeldzaam beestje, maar wel een heel mooie.
Natuurlijk wilde ik hem fotograferen, maar met deze warmte zit constant het hor voor de deur en dan lukt een foto niet. Het hor openen verjaagt hem meteen. Dus moet ik een andere afbeelding zoeken. Ach, geen punt bij Google foto’s.
Ik koos geen gedetailleerde natuurfoto, maar een beroemde voorouder, zo mooi geschilderd door Carel Fabricius en te zien in het Mauritshuis in den Haag.
Zeker een mooi schilderijtje, ik zit met hetzelfde de Meesjes zijn terug, maar ze hebben het meest waardeloze huisje uitgezocht qua fotografie.
Wat een leukerdje,
Knap hoor dat je er achter bent gekomen wat voor vogeltje het was.
Een afbeelding van dit schilderijtje zit bij ons om de hoek aan de gevel. Daar kwam Fabricius om bij de grote kruitramp in Delft.
Ze zijn zo leuk!
Wat grappig, met de droogte komen er misschien nog meer ‘vreemde’ vogels in de tuinen.
Putters ken ik alleen van naam en ik weet dat ze klein zijn.
Een puttertje is inderdaad een klein, watervlug vogeltje. Vroeger een veel gevangen volièrevogel voor de zang.
Ik ben dol op puttertjes.
Mooi blog
Vogelvriendelijke groet,