Al maanden volg ik op Instagram dit account: @putmanandrobin.
Een klein tam roodborstje wordt gevolgd met de camera en eet uit Putman’s hand, zit op de rand van zijn autoraam en lijkt zich volkomen op zijn gemak te voelen.
Hij voert het roodborstje met meelwormen uit de hand. Het volgt hem als hij in de tuin werkt. Het is zo schattig om te zien. Een klein wondertje in een grote soms bozige wereld.
Eerst dacht ik dat het allemaal maar een beetje in elkaar gezet en geregisseerd was. Zo’n roodborst vliegt toch meteen weg? Tenminste bij mij in de tuin. Maar niet bij “Putman”.
Over een poosje komt er een boek uit waarin Putman vertelt hoe hij en Robin samen kwamen. Intussen kijk ik nog maar eens naar zo’n filmpje. Daar kan je niet somber bij blijven.
Leuk!
Hier in Oostenrijk krijg ik vaak, als ik buiten zit, gezelschap van een zingende merel
Weet nog van jaren geleden in Oostvoorne. Het was ijskoud en er lag best veel sneeuw. Aan de rand van de duinen had een groepje een vuurtje aangelegd. Een paar roodborstjes bleven in buurt, hadden het enorm naar hun zin
Hoe is het mogelijk.
Nee hoor, hier is ook zo’n Roodborstje. Die voelt zich helemaal veilig als ik in de tuin ben en volgt me ook.
Wat leuk, ik ga hem ook volgen