Een bezoek aan de enige Amerikaanse begraafplaats in Nederland, in Margraten.
Een groot terrein, minutieus gemillimeterde gazons, heggen. Een zee van witte kruisen, wat Davidssterren, sommige met bloemen. Bij de ingang een mozaiek waarop de militaire bewegingen staan.
We lopen langs de graven. Zoveel jonge mensen, gevallen in de strijd voor onze vrijheid.
Ik raak er altijd ontroerd van.
Een heel bijzondere plek zou er graag weer eens heen gaan.
Ik was daar ook eens, heel indrukwekkend en om stil van te worden.
Stilletjes langslopen…
Indrukwekkend. Alleen al door de hoeveelheid. En dan zie je een paar namen en leeftijden…
Blijft indrukwekkend.
Ik ben er toevallig gisteren nog langs gereden. Je denkt iedere keer weer even terug.
Om stil van te worden, altijd weer.