Op TV zag ik een mevrouw vertellen dat ze graag lummelde. En dat het ook kon. Gepensioneerd, geen verplichtingen, heerlijk! De interviewster verschoot zowat van kleur.
Lummelen, zo maar helemaal niks doen….? Ja, dat kan… Ook ik heb er geen moeite mee, ook al denk ik vaak dat ik natuurlijk ook iets nuttigs had kunnen doen. Maar meestal overheerst dan toch het gevoel van totale vrijheid.
Niemand die zich ergert, niemand die je achter de broek zit, niemand of niets benadeeld of bedrogen. Gewoon, lekker een beetje freewheelen. Mijmeren over iets, dingen bedenken die je toch niet gaat doen of heerlijk een vrolijk en licht boek lezen. Jezelf voornemen dat je nog een kwartiertje… en dan na anderhalf uur ontdekken dat de tijd voorbij gevlogen is.
Niet dat ik alle dagen lummelend voorbij laat gaan. Er zijn heel drukke dagen, gevuld met allerlei afspraken, dingen te doen, te regelen, te maken, te verstellen, te koken, te bakken. Dagen dat ik ’s avonds moe, maar ook voldaan op de bank zak.
Het is juist die heerlijke afwisseling die me gelukkig en tevreden maakt.
Ik kan dat absoluut niet, lummelen. Ik moet altijd wat doen en dat vind ik wel eens jammer. Toch: de gedachte dat het niet hoeft is al fijn. Lezen vond ok trouwens geen lummelen
Ik kan het ook goed, lummelen
Vooral de variatie en het niets moeten zijn heerlijk.
Niets mis met lummelen!
Ik ben het helemaal eens met je, het is zo heerlijk om niets te moeten, die paar huishoudelijke dingen die doen we meestal samen, verder de tuin snoeien enzo en genieten van de natuur
Heerlijk, als het éven kan lummel ik ook.
En waarom niet, vroeger droomde ik van het Zwitserleven gevoel… Nu weet ik wat het is.