Moest je vroeger naar Katendrecht, dan maakte je een hele omweg. De wijk, bekend om zijn prostitutie en de Chinezen die er woonden, lag nogal afgelegen. Maar ja, wat had een mens daar te zoeken? Het leek het domein van smachtende zeelieden en Chinezen, die er een gesloten gemeenschap vormden.
In de loop der tijd is dat veranderd. Katendrecht kreeg een brug, die in Rotterdam zelden bij zijn officiële naam “Rijnhavenbrug” genoemd wordt, maar meestal “Hoerenloper” heet 😉
Nu is Katendrecht een yuppenwijk geworden, met talloze nieuwbouwflats. En op een zomerse avond is van daaraf een loopje naar de Wilhelminakade snel gemaakt. Niet alleen voor de hippe nieuwe bewoners, maar ook voor de Chinese bewoners. Die zich heerlijk in het zonnetje koesterden, onderwijl druk pratend.
Maar waar over praatten zij? Dat kan ik je niet vertellen. Ik wilde eerst van dichterbij fotograferen en vragen om toestemming. Maar dat lukte niet. Want de oudere Chinezen hebben vaak zo hard gewerkt, dat het leren van de Nederlandse taal erbij is ingeschoten. Dan maar wat verder af, dat maakt me eigenlijk niks uit, ik vond het een mooi plaatje.
Ik was er nog niet lang geleden met mijn kleindochter, boeiende wijk waar veel te zien is.
Ik zij deze week al eens dat Rotterdam leeft en zich durft aan te passen. Een mooi voorbeeld vind ik dit.
Eigenlijk passen die oudere Chinezen niet in zo’n hypermoderne omgeving maar ja, men past zich aan.
Wij kwamen vroeger nooit op Katendrecht. In de negentiger jaren moest ik er een keer zijn bij – ik meen – een bedrijf dat in relatiegeschenken deed. Toen ik door de wijk reed vond ik het eigenlijk maar een armoedig gebeuren. Een paar jaar geleden waren we er weer – op weg naar de SS Rotterdam voor een feest. Met open monden hebben we gekeken naar wat er daar tot stand is gebracht. Echt heel goed gedaan. Die Rotterdammers kunnen wel wat 🙂
Dat was een enorme verandering, de mooie bruggennaam kende ik niet.
De foto doet me denken aan de bankjes die her en der staan, meestal bezet door een groepje oudere mannen. Leugen- of liegbankjes, zegt men. 🙂
Wat bijzonder hoe zo’n wijk dan een compleet nieuw en tweede leven kan krijgen!