Weer eens naar de film, heja gezellig.

Leo had gelezen over de film Lunana, die in Buthan speelt. Dat land heeft al lang een mystieke aantrekkingskracht op me. Dus waren we er snel uit, die film willen we zien.

En daar hebben we geen spijt van gehad. Wat een prachtige opnames en wat een mooi gegeven.

Ungyen studeert tegen wil en dank voor onderwijzer. Hij zou liever zanger worden, maar de regering van Buthan heeft beslist dat hij minstens nog een jaar in overheidsdienst moet blijven. En dan wordt hij gesommeerd naar Lunana te gaan. Een nederzetting met nog geen 50 inwoners en ergens aan het eind van de wereld.

Geen trein of busverbinding, geen stroom, nauwelijks voorzieningen. Om er te komen moet je zes dagen lopen. De tocht te voet erheen put hem uit. Wat moet hij er? En als hij er eenmaal is, wil hij zo snel mogelijk terug.

Maar hij heeft er niet op gerekend dat de kinderen van het dorp heel andere gedachten hebben. Ze zijn leergierig en hebben zich verheugd op zijn komst. Langzamerhand beziet bij het dorp met andere ogen, krijgt hij meer en meer begrip voor de levenswijze van de dorpelingen….

En dan komt de brief waarop hij zo vurig hoopte…

Een aanrader!