Helaas gaat er geen dag voorbij of we horen of lezen over de oorlog. Ministers en generaals hebben gemakkelijk praten, het zijn de “universele soldaten” die de oorlog moeten voeren. Dit lied van Buffy Sainte-Marie, vertolkt door Donovan, vertelt het verhaal van die “universal soldier”. Hij gaat, ondanks de God die hij vereert, de wapens die hij heeft en ongeacht welke leeftijd. Hij zal zich altijd weer storten in de strijd. Maar of de wereld daar beter van wordt?
Het is geen vrolijk begin van de week. Toch wil ik dit laten horen, want vergeten mogen we dit niet. Aan welke kant ze ook vielen, alle soldaten hebben ouders, vrouwen en kinderen, die achterblijven met hun verdriet.
Nota bene:
Het is soms wel begrijpelijk dat artiesten of platenmaatschappijen niet willen dat hun link zo maar gratis wordt afgespeeld op een blog of website. Maar het is lastig om op voorhand te bekijken of een YouTube link werkt of niet. Daarom probeer ik ook altijd de link er onder bij te zetten. Ik hoop dat het filmpje wel dan wel werkt.
Het filmpje werkt uitstekend. Wat een mooi liedje is dit toch. Maar het stemt me wel melancholisch…
Een echte protestsong. Mooi dat je dit lied weer eens laat horen.
Eigenlijk een heel triest lied, maar o zo actueel.
Ah Donovan. Dat plaatje heb ik nog en de tekst ken ik uit mijn hoofd