In Istanbul waren we met de jongens in 1999. Dat is in de vorige eeuw, dus echt heel lang geleden. Als ik de foto’s weer bekijk, zie ik hoe we allemaal veranderd zijn. Onze jongens zijn allang geen pubers mee, maar beginnen zelfs “middelbaar” te worden. Over onszelf wil ik maar niet schrijven 😉
Maar wat hebben we nog leuke herinneringen aan die paar dagen dat we er waren.
Het slenteren over markten, door de bazaar, varen over de Bosporus, tramritjes en een taxirit met een wel heel erg avontuurlijke chauffeur. Maar we overleefden het gelukkig.
En dan natuurlijk het heerlijke gebak. Vlakbij ons hotel vonden we een bakkerij, waar we ’s avonds nog een klein kopje koffie gingen drinken. Natuurlijk vergezeld van wat stukjes heerlijke baklava of hoe de andere gebaksoorten ook mogen heten. Met recht zoete herinneringen.
Fascinerende stad, ook mijn herinneringen komen makkelijk weer boven drijven.
Wat een lekkere uitstalling in die vitrine. En wat leuk dat je zoveel jaren later nog kunt nagenieten van de mooie herinneringen.
Hoe ouder we worden hoe meer te terug gaan denken, herinneren denk ik.
Ook mijn herinneringen aan deze stad komen naar boven. Half Europees, half Aziatisch, heel bijzonder.
Baklava is mij veel te zoet.
Ik ben meer van het hartige!
Stille groet,
En dan die prijzen daar… schitterend.
Zo leuk.. door jouw herinneringen komen die van mij ook weer boven
Ook het plaarje ziet er zoet uit. 😊