Trieste en herfstige dagen, met een heleboel regen. Ik vind er geen barst aan. Al bij het opstaan kijken we tegen een sombere lucht aan.
Ja, ik weet het. Aan het weer kunnen we (gelukkig maar) nog steeds niks veranderen. Het komt zoals het is. Mopperen heeft geen zin en verhuizen is wel heel rigoureus. En dan nog. In landen waar “altijd de zon schijnt” regent het toch ook wel eens? En niet zo zuinig ook nog.
Maar kijk, zo tegen de avond breekt ineens het zonnetje door. Meestal wat aarzelend maar vaak ook nog even een flinke plens zonneschijn.
Wij noemen dat het Costarica-zonnetje. Een kennis van Leo kwam uit dat land en hij mopperde altijd dat de zon hier nooit zo uitbundig was als daar.
Nou ja, laten we maar tevreden zijn met wat we krijgen. Als het daar zo fijn was, waarom bleef hij hier dan mopperen?
Vaak is het op een regenachtige dag altijd wel een poosje droog en is het hup naar buiten.
Ik probeer mijn dag zo on te delen dat het klopt met het weer. Bij mooi weer veel naar buiten, bij plensregen binnenklusjes. Maar ik knap wel op van zonneschijn!
Natuurlijk baal ik smorgens ook als ik met regen opsta, vooral omdat ik op de fiets doorheen moet en niet een keer maar meerdere keren, maar als we dan net als de afgelopen weken de dag meestal afsluiten met een zonnetje heb ik dat liever dan andersom.
Als we nou met zijn allen naar Afrika emigreren. dan kunnen die mensen vandaar allemaal naar deze kant komen.