Het valt me op dat iedereen de laatste tijd aan het tellen is. We hebben niet meer gewandeld, maar we hebben zoveel stappen gezet. En ja, ook ik doe daar ongemerkt aan mee.
Toen we laatst met de Ganzenpas koffie gingen drinken, pakte bijna iedereen meteen zijn smartphone om te zien hoeveel stappen we gezet hadden. Eén van de Ganzen heeft dat ding nooit bij zich en zij vroeg dan ook of we die stappenteller niet thuis konden bekijken. Konden we nog even gezellig napraten. Ja, daar had ze een punt.
Maar ook de verhalen op Facebook, over de leuke fiets- of boottochtjes, gaan vaak in eerste instantie over het aantal kilometers. Hoe gezellig het was, hoe heerlijk het weer, de natuur… dat komt allemaal op het tweede plan.
Nou ja, het zal ook wel weer overgaan. Of niet, dat maakt natuurlijk niks uit. Maar het viel me gewoon op.
Ik neem mijn wandelingetjes ook op met Strava.
Niet omdat het moet, maar omdat het kan.
Ik vind het wel fijn om te weten hoeveel km ik gelopen heb, hoeveel stappen dat zijn, acht, dat maakt me niets uit.
Iedereen lijkt wel verslaafd aan de smartphone. Gewoon thuis laten dat ding en genieten van de omgeving. Dat is veel positiever.
Ik vind het zeer stimulerend, de stappenteller. Als ik hem vergeten ben ga ik terug om hem te halen. Maar ik kijk echt niet de hele tijd hoor. En ik zie op al mijn wandelingen veel. Zelfs op vaak gelopen wandelingen. Goed kijken kan ook met stappenteller
Nog nooit een stappenteller gebruikt. Ik wil dat allemaal niet.
In het begin vond ik het wel interessant om te weten hoeveel stappen ik op een dag zette. Maar na een tijdje was ik er wel klaar mee. Valt sowieso op hoeveel we met zijn allen op dat mobieltje zitten. Tijdens werk, tijdens boodschappen doen, tijdens hond uitlaten, tijdens etentjes , tijdens een bakkie op het terras pfffffff nog even en we worden geboren met een mobieltje ingebouwd.
Inderdaad fietsers tellen alleen de kilometers.
Botontkalking en verlies van spiermassa zijn bij het ouder een punt van aandacht.
Stille groet,
Ik loop dagelijks stevig door. Doe dat alleen en het aantal stappen zegt me eigenlijk niets. Dwz ik hou wel het aantal kilometers bij. Bij mij iets het iets om de botontkalking af te remmen en dan zijn grote stappen belangrijker dan kleine. Kortom afstand is veel relevanter. Gisteren een uitschieter met 17km verdeeld over 4 steden. Is circa 20000 normale stappen of 40000 kleintjes. Meet dat overigens niet met m’n smartphone (die ik alleen als fototoestel gebruik), maar gewoon even met google.maps Het gekke is dat mensen bij het fietsen niet het aantal pedaalomwentelingen tellen.
Wat een interessante observatie dat mensen zitten te tellen en zo. Ik vraag me af waar dat vandaan komt. Mijn eerste gedacht is dat het in deze onzekere wereld een gevoel van controle en beheersbaarheid geeft. Lekker tellen.
Ik ga altijd zonder stappenteller op pad!
Maar ik tel zelf elke stap. Vervelend genoeg kan ik daardoor nooit eens gezellig kletsen gedurende het stappen ….
Maar tijdens de koffie praat ik honderduit
Vrolijke groet,
Tja, ik vind het allemaal niet onlogisch in deze rare en verwarrende tijd. Het zal wel een soort controlezucht zijn. Ben benieuwd of je nu een beter gevoel hebt over een wandeling als je weet hoeveel stappen je precies hebt gezet.
Ik heb mijn stappenteller weer van mijn mobiel afgegooid.
Iedereen moet tegenwoordig van alles, de kinderen moeten, wij moeten ik vind dat we daar vanaf moeten
Het voelt als een soort taak hè.
Mij ook. 😉