De volgende nachten logeerden we in een hotel in Drenthe.
Eigenlijk wilden we wandelen, maar regenbuien haalden een streep door de plannen. Dus besloten we naar Veenhuizen voor een bezoek aan “De kolonie van Weldadigheid” en het gevangenismuseum.
Helaas lukte het ons niet een tijdslot te reserveren. Alles was al vol.
Tussen buien door liepen we langs de huizen, waar vroeger de “paupers” in woonden. En bekeken we de andere gebouwen, vaak voorzien van een in steen gehouwen opschrift. “Orde en tucht” of “Werkzaamheid”. De paupers hadden het ongetwijfeld beter dan in de goot, maar of het nou echt zo veel vrolijker was…
Bij een volgend bezoek aan Drenthe willen we nog wel eens in Veenhuizen gaan kijken.
Het is toch onvoorstelbaar in deze tijd dat je mensen zo maar kunt verbannen om ze een “heropvoeding” te geven. Zoeken we wel een droge dag uit 😉
Later zag ik dat je in de archieven kunt zoeken naar je pauper-voorouders.
Wel apart om te ontdekken dat verre familie misschien wel daar vandaan kwam.
@Griemmank: we zijn beslist van plan nog eens te gaan. Met meer tijd, beter weer en en wat meer inlezen. Het boek staat nog op mijn lijstje 😉 Bedankt voor je uitgebreide commentaar.
Het is de moeite van nóg een bezoek waard!!
Aan de ene kant jammer, maar aan de andere kant is het leuk om nog een keer die kant uit te gaan.
Ik ben er geweest en heb ook het boek gelezen. Ongelofelijk dat dat bestond.
Nou, jullie hebben daar dus erg veel gemist. Heel jammer, want het is een van de interessantste dorpen in de regio. Vooral een andere keer teruggaan, want als je in het museum bent geweest, dan heb je veel meer inzicht in wat er daar gebeurde. De huizen met die opschriften werden bewoond door de hoger in rang zijnde gevangenbewaarders en die van de onderste foto waren voor het lagere personeel. Dat is jarenlang zo gebleven want er kwamen natuurlijk gevangenissen. Nu kan iedereen er wonen, maar Veenhuizen is tot ver in de jaren negentig een gesloten dorp geweest voor buitenstaanders. De paupers in de negentiende eeuw leefden in gestichten (soort barakken), waar nu het museum is. Er waren in Veenhuizen geen aparte huisjes voor deze mensen. Die zijn wel te bezichtigen in Frederiksoord. Ook een heel interessante aanrader. Gauw weer terugkomen dus. En trek er maar minstens twee dagen voor uit.
Het is nu werelderfgoed, vandaar waarschijnlijk de drukte!
Ik vind het best heel leuke huisjes!
Ik roep al jaren dat ik hier naar toe wil. Maar ja. Dus heel leuk om jouw blog te lezen.