Toen ik in Gouda langs het Coornherthuis aan de Oosthaven liep, stuitte ik op deze rij stolperstenen. Natuurlijk heb ik zulke stenen elders ook wel gezien.
Maar hier lagen er wel heel veel, meer dan 60 telde ik. En ik realiseerde me dat hier vandaan dus ruim 60 mensen de dood in werden gestuurd.
Gewone burgers, met werk en huishoudens, kinderen, vaders, moeders, familie van elkaar. Ook vroeg ik me af, hoe zij zich destijds voelden… angstig, bedroefd, verlaten, ontheemd….
Aan hen zal ik vanavond denken. Net als aan al die anderen die het leven lieten. Want geen van allen mogen ooit vergeten worden.
Onvoorstelbaar toch. Ik heb onlangs ook weer eens een boek over jodenvervolging gelezen. Opdat we het niet vergeten!
Nooit mogen we vergeten wat er voor verschrikkelijks in die jaren is gebeurd. Wij moeten al die slachtoffer blijven herdenken.
Nee, we gaan het nooit vergeten. Zo’n stolperstenen helpen daarbij.
Ik probeer er niet teveel bij stil te staan hoe zij zich gevoeld moeten hebben.
Waarmee ik niet zeg dat er hier vanavond niet herdacht wordt, juist wel, altijd.
Vergeten doen we ze niet, maar we komen wel steeds verder weg te staan van wat er gebeurd is, we kunnen het ons niet voorstellen hoe deze mensen hebben geleden,
Mooie foto en mooi blog.
Wat vreselijk is het toch dat dit is gebeurd… Goed dat die stenen ons eraan herinneren en ook om te voorkomen en te waken dat zoiets nooit meer kan gebeuren!
Wat is dit toch een mooi initiatief. Vanavond een avond van rust en
( her)denken.