Als ik bezig ben met knutselen, is mijn kamertje binnen no time een enorme chaos. Wie het ziet, schudt zijn hoofd maar ik weet meestal alles terug te vinden.

Zo nu en dan ruim ik op. Er kan meestal wel het een ander in de prullenbak en wat een vaste plaats heeft, krijgt die ook weer. Sommige dingen worden logischer opgeborgen.

Laatst gaf ik een stempeltje , dat ik vaak gebruik om de postzegelcode in te zetten, een andere plek. Zo, nou lag het zo voor het grijpen….

En toen de volgende dag kon ik het niet meer vinden. Dat maakt me kriegelig. Heb ik het dan weggegooid? Nee, dat wilde ik nou juist bewaren. Begin ik nu echt af te takelen? Alles doorgelicht, prullenbak gecontroleerd. Maar nee, weg. Opnieuw zoeken, op de meest onwaarschijnlijke plaatsen. Maar nee, weg.

Drie dagen later… de zon scheen, het licht viel anders. En daar zag ik het zomaar. Vastgeplakt op een perspex plaatje, met aan de andere kant een ander (kerst)stempel. Gewoon, midden in het zicht.

Opgelucht en toch… dat ik toch zo heb lopen zoeken. Terwijl het praktisch onder mijn neus lag.