Het was even zoeken naar de goede parkeerplaats, maar uiteindelijk toch gevonden. Plaats voor tig auto’s, maar er stonden er maar een stuk of wat. Wel een groot waarschuwings-bord. ’s Zomers zal het hier wel drukker zijn. Nu leek het ietsjes overtrokken.
We volgden de pijlen voor een route van enkele kilometers. En dan toch nog de weg kwijt raken…
Tja, dat betekende dus een langere wandeling en zo nu en dan maar hopen dat we de goede pijlen weer terug zouden vinden. Het gebrek aan mede-recreanten maakte het niet makkelijker. Die ene oude meneer wist heg noch steg. Maar we kwamen natuurlijk weer bij onze auto terug š Zo groot is Twente tenslotte ook niet.
In de tussentijd hadden we ontdekt hoeveel hout er hier gekapt wordt en ons afgevraagd waar dat allemaal heen gaat. En in ieder geval nog extra een mooi stuk van dit bos gezien, frisse lucht gesnoven en veel vogels gehoord en vlinders gezien.
Niks mis mee dus. Integendeel, het was weer een heerlijke wandeling.
Ben ik wel heel benieuwd hoeveek kilometers jullie gelopen hebben š
Ik hou wel van een beetje verdwalen, maakt de wandelend spannend.
In een bos lijkt alles al gauw op elkaar. Ik ben altijd blij, dat ik iemand met richtinggevoel mee heb, want anders……
Heerlijk toch, en echt verdwalen lukt geloof ik niet meer in dit land… De weg terug niet meer weten is iets anders.
Verdwalen in Twente?
Gelukkig hebben jullie de auto naar huis weer terug gevonden.
Wandelen geeft de mooiste en spannendste verhalen.
Leuk om jouw avonturen te lezen.
Zonnige wandelgroet,
Verdwalen in een bos, ik moet er niet aan denken!
Een fijne wandeling.