Gisteren geen blog omdat ik het te druk had met puzzelen. En twee dingen tegelijk dat lukt me niet. Wie wel eigenlijk? En met dat grauwe weer buiten ben ik graag binnen aan de slag.
En dit is het resultaat. Een grote plaat vol met oosterse parasolletjes. Een flinke klus om met 1000 stukjes tot één geheel te komen. De buitenrand had ik vrij vlug bij elkaar gezocht, op 1 enkel stukje na. Dat kwam ik donderdagavond pas tegen.
Maar het was een plezier om de puzzel tot een goed einde te brengen. Voorlopig laat ik de plaat maar weer een tijdje liggen zodat we er nog wat van kunnen genieten. Het is tenslotte een heel vrolijke plaat, die ook wel mooie reisherinneringen met zich mee brengt.
Maar de volgende puzzel staat ook al klaar. Weer geheel anders. Iets met eten en reizen…
Hele leuke.
Net zo’n klus als die beertjes waar wij nog steeds mee bezig zijn en ook niet mee op schieten.
Tot mijn grote verbazing is mijn dochter op haar 32e begonnen met puzzelen. Dat is daarover zo verbaasd ben komt omdat ik van haar als ADHDer nooit verwacht had dat zij hier het geduld voor zou hebben. Maar ze begon met puzzels van 500 stukjes en inmiddels zijn het er van 1000 stukjes. Ze kocht er een paar zelf en die hangen inmiddels aan de muur, want dat is iets wat tegenwoordig ook kan. Verder ruilt ze met andere puzzelaars al levert dat dan wel eens frustraties op want sommigen zijn niet compleet en dat is voor haar als ADHDer en dus perfectionist wel eens een puntje.
Wat een leukerd!
Wat een prachtpuzzel! Daar word je gewoon blij van, ondanks het snertweer!
Dat heb je mooi voor elkaar gekregen. Een vrolijk geheel.
Gaaf hoor!
Wat een mooie, deze!
Wat een mooi plaatje, een prachtklus.