Hadden jullie er thuis zo een? Zo’n handig meubeltje, met een tafeltje en stoeltje in een. Waar het even op je gemak kon bellen? Met plek voor het telefoonboek, ook al zo iets uit een ver verleden.
Bij ons stond de telefoon naast de bank, in de huiskamer. Gemakkelijk was het wel, maar van privacy was geen sprake. En als ik iets te lang belde naar de zin van mijn moeder, dan liet ze luid en duidelijk weten dat het nu wel genoeg geweest was.
Oh, wie had toen kunnen dromen van wat we nu hebben? Dat apparaatje dat je te allen tijde bij je draagt, waar je ook gaat of staat. Heel wat anders dan dat zware en logge bakelieten apparaat. Maar verliezen kon je die weer niet.
Ach, we hebben in ieder geval de foto nog van dit lieve meubelstuk.
Wat een pracht meubeltje. Bij ons hing de telefoon in de gang boven de trap, dus daar zat ik te bellen.
dat kan ik ook nog wel ergens plaatsen. leuk meubeltje.
Ik zag zoiets niet eerder.
Leuk!
Bij mij thuis telefoon stond in de telefoon in de boekenkast, bij mijn man thuis hing hij in de hal aan de wand
Beeldschoon tafeltje maar dat stond bij ons niet in huis. Wij hadden niet zo vroeg een telefoon en hij hing in de hal.
Mooi tafelstoeltje, of zittafeltje, welke naam dan ook.
Zou ik best willen hebben als ze nog bestaan.
Het maakt me bovendien nieuwsgierig naar hoe we over vijftig jaar communiceren…
:-)) Ja hoor, ook gewoon op een tafeltje bij ons naast de bank. En dan zei mijn moeder als het te lang duurde : Je was er intussen al makkelijk op de fiets naar toe gereden. 😉 En toch hadden we meer rust. Ik durf niet te zeggen hoe vaak op een dag ik dat “veegveegding” nu vast neem. Ik schaam me er voor. 🙁
Nee en die ging ook niet stuk en viel niet in de wc. Zo’n tafeltje heb ik nooit gezien trouwens