Die goeie ouwe tijd, weet je nog? Zonder… wasmachine. Dat is voor luie huisvrouwen, vond mijn moeder.
Maar toen mijn zus zo’n nieuwigheid kocht, inclusief centrifuge, was ze toch wel snel overstag. Goed, het werd een tweedehandsje en er kwam later een aparte centrifuge, dus het wassen bleef nog wel een dingetje.
Maar de wringer werd naar zolder verbannen. Ik vond dat wel jammer. Want al was ik geen grote hulp in het huishouden, de was door de wringer draaien vond ik best leuk. En dan die grote lakens na de eerste ronde netjes opvouwen en nog een of twee keer door die wringer halen. Dan kwamen ze bijna glad gestreken te voorschijn.
Tja, nu gaat alles hup in de machine en daarna in de droger. Efficiënt, maar meer ook niet. Alleen dat fijne gevoel van die gladde lakens, dat komt weer als ik alles netjes opvouw en stapel. Alleen nog even slopen strijken en dan kan alles weer in de linnenkast.
Aan boord heb ik ook nog lang de was gewrongen want mijn moeder had een turbulator met een dompelaar en ik vond het een ramp. De warme was ging nog wel maar de gespoelde koude was in de winter was heel vervelend aan je handen. En al die knopen waar je zo op moest letten dat ze niet kapot gingen.
Ik ben toch blij met wasmachine en droger!
Ik herinner mij de vin in het lavet nog heel goed.
De centrifuge ook.
Ik heb het ook nog meegemaakt. Dat was me het werkje wel, eerst de was koken, dan wassen in de tobbe en vervolgens uitspoelen en door de wringer. Dan gaat het nu toch iets makkelijker, een kind kan de was doen….
Ja ook ik meegemaakt dat moeders met de wringer stond. Prachtig vond ik het als kind. Kwam er voordat het laken door de wringer zo’n grote bel van het water en kwam er vervolgens plat uit.
Zonder? Nee dankjewel
Wasmachine maar ook droger, ik zou niet graag zonder willen.
Ik weet het nog, die strakke lakens. De wringer fungeerde zo’n beetje als mangel.
Maandag wasdag, ik weet ook precies hoe dat ging en hielp mee de was door de electrische wringer te halen. Wat ben ik blij met mijn machine.
Een leven zonder wasmachine kun je je bijna niet meer voorstellen…