Vorige week was ik op een begrafenis. Alles prima geregeld, waardig afscheid en diverse familieleden weer eens gezien. Maar ja, alles op afstand. Want we kennen de regels toch?
Maar hoe verklaren we deze foto dan? Die nam ik vorige week op maandag. Dus niet lang geleden, maar op 1 februari 2021.
Zijn voetballers/sportmensen van een andere planeet? Kunnen die geen Corona hebben? Gelden daar andere regels voor?
Of is verdriet geen legale gevoelsuiting en de vreugde om een doelpunt of overwinning wel?
Ik ben niet zo’n huilebalk of knuffelaar, maar wat had ik graag even een arm om dat familielid heen geslagen. Gewoon, even laten voelen dat je het ook moeilijk vindt.
Nee, dat deed ik niet. Ik bleef schutterig staan, op afstand. En ik begin me steeds meer af te vragen: Waarom? Is dat allemaal echt nog wel nodig?
Het kan me niet zo veel schelen dat we nog niet naar theater, festival, feesten mogen. Al zou ik het heus wel willen.
Maar dat we in moeilijke tijden ook zulke ijskonijnen moeten blijven en ons gevoel moeten verbergen, dat vind ik eerlijk gezegd steeds lastiger te verdragen. Steeds onmenselijker ook.
Ze worden inderdaad voortdurend getest, net als alle topsporters, maar blijft voor ons een vreemd gezicht in vreemde tijden
@Aukje: dat lijkt mij niet. Dus blijf doen wat je goed lijkt.
Ik geloof dat een knuffel die ik geef aan in mijn geval de kleintjes en heel af en toe mijn eigen kinderen als ze het nodig hebben, dat dat geen kwaad kan.
Of ………..ben ik weer eens naief?
Moeilijk te begrijpen.
Voetballers zijn euforisch bij een doelpunt, misschien moet wij ook eens een balletje trappen. Ik kan wel wat van dat geluk gebruiken.
Nou ja, buiten bij temperaturen onder nul….? Ik geloof dat dat wel meevalt, al wordt ons de angst nog steeds ingewreven. Maar ja….zo blijft de massa wel in het gareel.
Ik vind het ook lastig te begrijpen, maar we houden vol !!
Dit soort foto’s zijn inderdaad een beetje …. apart in deze tijd. Hoewel ik de foto van Hugo de jonge met die spontane omhelzing dan wel weer erg kon waarderen.
Ik begrijp jouw reactie!
Meelevende groet,
Je hoeft je gevoel niet te verbergen, integendeel. Het is alleen wel de bedoeling dat je dat op afstand doet.
Het is wel wrang om te zien hoe anderen zich geen ene fuck van die anderhalve-meter-afstand-houden-regel aantrekken, terwijl jij afstand moet bewaren van degene die je zo graag had willen troosten met een handdruk of een omhelzing.
Zelf bekijk ik met verbazing de journaalbeelden van de sneeuwpret waar volwassenen vlakbij elkaar staan alsof er niets aan de hand is. Tegenwoordig wens ik die mensen van harte griep toe, echte griep.
Ik begrijp je reactie heel goed, zou ook graag mijn medeleven willen tonen met een omhelzing.
Tsja. dezelfde bubbel en ze worden voortdurend getest.
Die mensen zitten in dezelfde bubbel zeggen ze dan… maar begrijp wat je zegt, ik heb het er ook moeilijk mee.