Zo nu en dan zie ik op Facebook oude foto’s van Rotterdam voorbij komen. En zo ontdekte ik een plekje uit mijn jeugd. Een hoekje bij het schoolplein, met zo’n hekje erom. Daar kon je zo lekker koppetje duikelen. Gek, maar dat zie je nu bijna niet meer.
Bijna, want vorige week zag ik een meisje zo heerlijk rond de stang van een fietsnietje draaien. Hup, hup, in sneltreintempo draaide ze rond. Ik mocht een foto maken en dat liet ik me geen twee keer zeggen. Eigenlijk had ik het ook nog wel een keer willen doen, maar ja een “dame” van mijn leeftijd weet wel beter. Dat kan niet meer…. (zucht) 😉 Daar komen alleen maar ongelukken van.
Maar dat meisje had me toch een plezier. Toen ik weg liep hoorde ik haar lachen.
Ik he niet zulke goede herinneringen aan koppeltje duiken op het schoolplein . Ik kukelde er vanaf met mijn kin op de punt van een tegel. Resultaat 5 hechtingen in mijn kin. Geluk bij een ongeluk , de juf bracht mij naar hui achterop haar brommertje.
Goed geschoten!
Mooie foto, het is wat, die sweet memories.
Ik zei ook altijd koppeltje 🙂 duikelen.
Lachen!
Hier in de speeltuinen zie je ze best nog wel veel.
Oh ja, dat vond ik vroeger ook geweldig om te doen. Leuke foto!
Aan een nietje zie ik mezelf ook niet meer bungelen, maar een schommel wil mij nog wel eens bewegen!
De herinnering…. .
Daar had ik graag aan mee willen doen. 🙂
Heerlijk gezicht!
Dat haar fantastisch!
Wat een leuke foto, dat meisje met haar wapperende haar. Ik zie het hier nog wel vaak hoor, op veel schoolpleinen staat zo’n hekje. Weet je dat ik altijd dacht , tot nu toe, dat het koppeLtje duiken was? Nu jij het zo opschrijft besef ik ineens dat het koppetje moet zijn, zonder die l