We reden naar Hindeloopen, waar we al langer naar toe wilden, maar nog nooit waren aangekomen. We stonden al wel eens op het stationnetje, in een ijzige wind en dat stadje vonden we toen vele passen te ver. Nu konden we de auto in het centrum parkeren.
Lieve oude huisjes, smalle straatjes. Bij één huis werd druk geschrobd en geboend. Ik maakte een praatje met de bewoonster, die haar huisje misschien wilde verkopen. Maar nee, kopen wilden we niet, bewonderen wel.
Het was heerlijk zonnig, maar koud weer. En weinig toeristen te zien. En zo genoten van de stilte en de rust van een oud Fries plaatsje.
Natuurlijk wilden we ook nog even de dijk op. Uitkijken over het IJsselmeer. Vroeger moet deze watervlakte onmetelijk zijn geweest voor de Hindeloopers. Nu leek het rustig, maar reken maar dat het hier te keer kan gaan.
Wij hebben er met de fietsvriendinnen gefietst een paar jaar geleden in de zomer. Op de dijken graasden toen de schapen en de gezellige terrasjes trokken veel toeristen. Heel leuk daar.
Da’s een leuk dorpje, daar was ik ooit, lang geleden
Ik ben er nooit geweest, maar het lijkt me een bezoek waard als we weer eens mogen in de toekomst.
Dat het een stad was, wist ik niet. Maar ik had het kunnen weten, 11 stedentocht… ik verbeter het gauw.
Ik heb er ong 4,5 jaar gewoond. In de zomer heel druk en in de winter heel rustig. Geen dorp maar 1 van de 11 Friese steden, met een eigen klederdracht en eigen taal.
Ik zeg al lange tijd tegen Frits dat ik naar Hindeloopen wil. Hindeloopen staat dan model voor er weer eens op uit trekken. Dus dat gaat er bijna van komen. Ik weet het niet zeker, maar ik denk ook geínspireerd door Jeanne
Dat blog was ook de aanleiding voor ons. Ik las het, vertelde het aan Leo en een paar dagen later was het hotel geregeld. Kruisbestuiving…!
Prachtig daar! Ik was er een paar maanden geleden.
Mooi hoor dat soort huizen in dat soort stadjes!